Category Archives: Beloved Music

Αγαπημένα τραγούδια, albums, artists… Ό,τι λιώνουμε στον player μας…

For Suicidal Soulmates…

Sivert Høyem – Where Is My Moon Tonight?

Πάει καιρός που έχουμε να τα πούμε και η κυκλοφορία του νέου single του Sivert Høyem στις 6 του Σεπτέμβρη ας πούμε πως στάθηκε η αφορμή για τούτο εδώ το post.
Μετά από ένα χρόνο από το «Long Slow Distance» αναμένουμε το νέο του album και φυσικά και την επιστροφή του με τα μοναδικά lives που μας έχει συνηθίσει. Υποθέτω πως γύρω στο Δεκέμβρη θα τον δούμε μιας και το «Autumn In Arcadia tour» ξεκινά στις 4 Οκτωβρίου από το Tromsø (Νορβηγία). 🙂

Θα είναι το 5ο προσωπικό του album και η περιέργεια για τον ήχο του και την συναισθηματική παλέτα του δεν θα μπορούσα να την κρύψω.
Μια πινελιά την έχουμε ήδη με το «Where Is My Moon?» που παρ’ ότι δεν κάνει την έκπληξη, είναι ένα όμορφο και αντιπροσωπευτικό δείγμα του Sivert.

Άγγελος Σιαφαρίκας. Ή αλλιώς… Cause I’m in love…

Zoar: Το soundtrack των αναμνήσεων.

1 Reply

Εσύ που με ξέρεις, θα ξέρεις πόσο αγαπώ να ανακαλώ αναμνήσεις, να ξυπνάω τις εικόνες, που το μυαλό μου έφτιαξε στο παρελθόν, τις όμορφες συνήθως και ειδικά αυτές που είναι ποτισμένες με τις μουσικές για τις οποίες σου γράφω τόσα χρόνια τώρα.
Εσύ που δεν το ξέρεις, έλα μαζί μου να τις ακούσουμε και να φτιάξουμε καινούριες, αυτές τις δικές σου εικόνες που θα κάνουν τα όνειρά σου πιο όμορφα. 🙂

Αν και καιρός πολύς είναι που πέρασε από την τελευταία φορά που έγραψα για μουσική και σα να έχουν μαζευτεί πολλά, θα γράψω σήμερις για μια μπάντα από τη Νέα Υόρκη που θαρρώ πως είναι και η 1η μου ανακάλυψη από την εποχή που πρωτοασχολήθηκα με το Internet. Τότε που ακόμα ψάχναμε τα mp3 σε σελίδες -εποχές προ Napster/Audiogalaxy/Kazaa/Torrents- και κάθε που τελείωνε το download ενός τραγουδιού νιώθαμε ανακούφιση που δεν είχαμε ακόμα μία αποσύνδεση λίγο πριν το τέλος. Ακούγεται βασανιστικό. Και ήταν. Αλλά η γλύκα ήταν τόση που νιώθω τυχερή που πρόλαβα εκείνες τις εποχές. 🙂

Οι Zoar, που λέτε, είναι -θεωρητικά, ακόμα είναι εν ενεργεία- μια μπάντα με μόλις 3 albums από το 1997, με τελευταίο το 2003. Δυστυχώς.
Κάτι σαν να ακούς Fields of the Nephilim, Pink Floyd και Dead Can Dance μαζί με μια νότα από Tarja Turunen στα φωνητικά του «Clouds Without Water».
Gothic/Dark Ambient με atmospheric/classical elements. Αυτό τους περιγράφει καλά, νομίζω. Θα μπορούσαν να είναι κι ένα αξιοπρεπέστατο soundtrack ατμοσφαιρικής ταινίας.
Τα μέλη της είναι 3: Michael Montes (keyboard, primary composer), Peter Rundquist (guitar, co-composer) και Erik Friedlander (cellist), αλλά στο τελευταίο τους album «Clouds Without Water» οι συμμετοχές ήταν πολλές και ξεχωριστές.
Ώπως του Brendan Perry (Dead Can Dance), του Matt Johnson (The The), της Jennifer Charles (Elysian Fields), του Tony Levin και της Julie Comparini.
Το αποτέλεσμα της μουσικής των Zoar είναι να αφήνεις το μυαλό σου να παράγει εικόνες των ήχων τους και την εμπειρία της ακρόασής τους να την κάνεις βιωματική ανάμνηση.

Στο site τους -αν και απαρχαιωμένο πια- θα βρείτε αρκετές πληροφορίες και για τις δουλειές τους, αλλά και για τους ίδιους.

Zoar.com

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Zoar%20-%2001%20Cassandra%20I.mp3]
Zoar – Cassanda (pt. I)

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Zoar%20-%2004%20The%20Passing%20of%20a%20Plague.mp3]
Zoar – The Passing Of A Plague

Playground Noise – The Divers: Δεν έχω λόγια… Γιατί, απλά, δεν υπάρχουν…

Black Frame: Για τέτοιες μπάντες ένα post είναι λίγο.

2 Replies

Απόψε θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου ένα μικρό θησαυρό, μια Ελληνική μπάντα από τα Γιάννενα που συνάντησα τελείως τυχαία πριν 4 μήνες και το τραγούδι τους «Dark or Blue» όπου στάθηκε και η αφορμή για να τους ψάξω παραπάνω.
Μόλις είχαν κυκλοφορήσει το 1ο τους album και το έδιναν δωρεάν στο site τους. Αυτό, πάντα, μετράει για να σχηματήσω καλή εικόνα για μια νέα μπάντα ακόμα κι αν δεν είναι του γούστου μου η μουσική της.

Έχοντας σαν δείγμα το «Dark or Blue», που το είχα ήδη ερωτευτεί με το 1ο άκουσμα, αδημονούσα να ακούσω όλο τους το album. Όπως ήταν αναμενόμενο, η καλή εικόνα έγινε καλύτερη και το album στο repeat.
Αυτό που δεν χορταίνεις να ακούς ένα τραγούδι, αλλά θες να ακούσεις και το επόμενο για να κλέψεις λίγο ακόμα ενθουσιασμό, το έχεις νιώσει σίγουρα. Ε, αυτό ένιωσα με το ομότιτλο album των Black Frame.
Ήταν σα να γέμιζα ένα ποτήρι νερό, να ξεδιψάσω και κάθε σταγόνα που έπεφτε μέσα του δεν ήταν ποτέ αρκετή για να γεμίσει και όλο ήθελα κι άλλο κι αυτό ποτέ δεν γέμιζε.
Για ποιό από τα 10 τραγούδια να πρωτομιλήσω, όταν το καθένα έχει το δικό του χρώμα και ύφος, τη δική του δυναμική.
Τα «Did You», «Trip In A Loop», «Old Man’s Birthday Song», «Dirty», «Feel Nothing» είναι πλέον στη λίστα των αγαπημένων μου.

Οι περιγραφές είναι φτωχές. Ο καλύτερος τρόπος για να αντιληφθείς τον ήχο τους είναι να ακούσεις αυτά που έχουν να σου πουν με τη -μελαγχολική κυρίως- μουσική τους. 🙂

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Black%20Frame%20-%20Dark%20Or%20Blue.mp3]
Black Frame – Dark or Blue

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Black%20Frame%20-%20Dirty.mp3]
Black Frame – Dirty

Black Frame’s site
Black Frame @ last.fm
Black Frame @ Myspace
Black Frame @ Facebook
Black Frame @ Youtube

Ordo Rosarius Equilibrio: Το soundtrack των φαντασιώσεών σου.

3 Replies

Priests and Whores cum with us, λέει το «I M B E C I L E, My Idiot Lover».

Όταν θέλεις να μιλήσεις για αυτό που αγαπάς, γι αυτό που είσαι και σε εκφράζει, ένας τρόπος είναι και η μουσική.
Αυτόν διάλεξαν και οι Ordo Rosarius Equilibrio από τη Στοκχόλμη για να γεμίσουν με ερωτισμό και ιδιαίτερες εικόνες το μυαλό σου. Κολασμένες σκηνές πόθου, πόνου, διέγερσης και αστείρευτης ηδονής που εκτροχιάζει την φαντασία σου μέσα από ένα παιχνίδι κυριαρχίας και υποδούλωσης. Σαν αυτό που μπορεί να φτιάχνεις στο μυαλό σου και δεν τολμάς να το ζήσεις κι αν το έχεις ζήσει δεν σου είναι εύκολο να το ομολογήσεις. Από το όνομα και μόνο μπαίνεις στο νόημα. Λατινικής προέλευσης που σημαίνει «Order of the Rose and the Balance».
Μελωδίες πλαισιωμένες από απλές, καμιά φορά μονότονες συνθέσεις ακουστικής κιθάρας, πιάνου, κρουστών και πνευστών που αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ηχούν διαφορετικά όταν γυναικείες, σκοτεινές, ερωτικές κραυγές πόνου, αλυσίδες που σέρνονται, σπαθιά που σχίζουν τον αέρα, ελεγείες από το υπερπέραν και καμπάνες που θυμίζουν Χριστουγεννιάτικα τραγούδια εξιτάρουν την φαντασία σου σε βαθμό που να γίνεται ένα τους τραγούδι, αφορμή για νέες εμπειρίες.
Οι στίχοι τους απευθύνονται σε τολμηρούς, δίχως ταμπού, όντας έτοιμοι να σαγηνευτούν από εικόνες ερωτισμού και διαστροφής, πλούσιοι σε συναισθηματικές αντιθέσεις, παιχνιδίζοντας με σκοτεινές παραστάσεις και με τη φωνή του Tomas Pettersson να σε ξεναγεί στην αμαρτία.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο τους album με τίτλο «The Song 4 Hate & Devotion». Ίσως όχι η καλύτερη στιγμή της δισκογραφίας τους που είναι χαμένη βαθιά στο χρόνο ξεκινώντας από το 1993, αλλά ενδιαφέρουσα σίγουρα, με σημεία που θα σε κάνουν να τους συμπαθήσεις, αν όχι να σου προκαλέσουν την επιθυμία να ψάξεις για να δεις τί εστί ORE.
Ο last.fm μας λέει πως οι ακροατές τους τούς έχουν κατατάξει ως Martial Industrial, Dark Ambient, Apocalyptic Folk, Neo Folk και δεν έχω κανένα λόγο να το αμφισβητήσω γνωρίζοντας τον ήχο τους. Θα συμπλήρωνα μόνο πως φλερτάρουν με Electronic Body Music σε ανεκτό βαθμό.
Και για να σε πείσω να δοκιμάσεις πως αξίζουν μια ευκαιρία να τους συναντήσεις και να ταξιδέψεις στις οκτάβες της κιθάρας τους, δύο ονόματα θα πω κι αυτά είναι των Death In June και Current 93.
Μπορεί για σένα που έχεις μεγαλώσει μέσα σε τούτους τους ήχους να μην είναι κάτι καινούριο και διαφορετικό, αλλά για σένα που συχνάζεις σε άλλου είδους μουσικά λιμέρια και που σε τρώει το αυτάκι σου για νέες μουσικές περιπέτειες μπορεί να σου δώσει την ώθηση να ανοίξεις ένα καινούριο κεφάλαιο.

Το «Tango for the Concession of the Suspender Princess» είναι ένα tango τόσο αλλιώτικο που μπορεί να σου γίνει εθισμός.

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Ordo%20Rosarius%20Equilibrio%20-%2004%20Tango%20For%20The%20Concession%20Of%20The%20Suspender%20Princess.mp3]

You come before me in heels of silver
Disguised in seams restrained in heels
You kneel before me compelled to follow
In girdle clenched confined to please

Your skin detained in corset’s embrace
In stockings wed thou shall concede
Your lust extends beyond conventions
Excess shall quench your burning needs

Your legs concealed in silken nylon
My conscience cleansed your skin undressed
Your soul unbound consents compliance
Conceive yourself embrace excess

You kneel beside me in strings of bondage
You kneel before me compelled and graced
Surrendered princess dressed in stockings
Suspender princess hourglass shaped

Και μια ιδέα από την τελευταία τους δουλειά:

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Ordo%20Rosarius%20Equilibrio%20-%2013%20A%20Song%204%20Hate%20%26%20Devotion.mp3]
«A Song 4 Hate & Devotion»

http://www.ordo-rosarius-equilibrio.net

Οι θησαυροί μου: Dreadnaught – Flowers

3 Replies

Πριν μερικές μέρες αποφάσισα πως πρέπει να αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τη μουσική που έχω αγαπήσει για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε φορά που προσπαθούσα να θυμηθώ έναν τίτλο από τραγούδι -που είναι all time favourite- διαπίστωνα πως δεν τον θυμάμαι. Πολύ συχνά ούτε καν τον καλλιτέχνη. Τα σημάδια της υπερφόρτωσης του εγκεφάλου με άπειρες μουσικές πληροφορίες έχουν ξεκινήσει και με προβληματίζουν. 😛

Έτσι, ξεκίνησα από τον αγαπημένο μου φάκελο με τις πρώτες μεταλλιές που άκουσα ever. Tραγούδια που είτε τα ξετρύπωνα από διάφορα sites με δωρεάν mp3 -όπως το mp3.com– και τα κατέβαζα με ιώβια υπομονή με την ταπεινή PSTN γραμμούλα που είχαμε εκείνα τα χρόνια, τα παλιά, είτε μου τα έστελναν φίλοι στο IRC ενόσω τα λέγαμε ωραία τις χειμωνιάτικες νύχτες.
Νιώθω πλούσια για όλα αυτά τα τραγούδια. Η αξία τους, για μένα, είναι ανεκτίμητη. Τραγούδια δεμένα με πρόσωπα που οι δρόμοι μας χώρισαν στο πέρασμα του χρόνου, καταστάσεις που όταν τις ζούσα δεν μπορούσα να φανταστώ πως σήμερα θα ήταν μέρος από τις πιο όμορφες αναμνήσεις της μέχρι τώρα ζωής μου, στιγμές που δεν θέλω να ξεχάσω πως έζησα και μέσα από αυτές τις μουσικές τις κρατώ ζωντανές.

Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και το «Flowers» από ένα συγκρότημα από την Αυστραλία. Dreadnaught το όνομά τους και μάλλον δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστοί στην Ελλάδα -πιθανόν και γενικότερα- μιας και τα στατιστικά του Last.fm αναφέρουν πως έχουν μόλις 1,105 listeners.
Κατά το Last.fm το είδος τους είναι Progressive Metal, Progressive Rock, Hard Rock, Rock.
Mπαλάντα δυνατή με ένα ανατριχιαστικό ξέσπασμα πόνου και απόγνωσης. Opeth/Pain of Salvation-like.
Πρωτοκυκλοφόρησε το 1995 ως single σε κασέτα (μαζί με τα «Dancing With Knives» και «Twisted Prayer (Feel My Disease)»), όμως τα 16 χρόνια που έχουν περάσει από πάνω του μοιάζουν να μην το αγγίζουν αισθητικά.
Η ποιότητα του ήχου, βέβαια, προδίδει την προέλευσή του, αλλά αξίζει να την παραβλέψετε. 🙂

Grace fallen
Wash away the tears
You do not cut
You do not bleed, you just look away
Falling, lost inside your eyes
All I thought, all I felt
As you walked on by
But you did not see

Grace fallen
Standing under feet
I wait for you to stamp on me
Wearing a pale grin
Start searching
My soul for who I am
Why I am here
And why I fear life without you

Grace fallen
Smile never-meeting eyes
Devoid of love
Devoid of life, to the need, say goodbye
Come crawling
Try so hard to please
Back is turned to face the open door
The only light to see

Still drawn in
Love listening to your lies
But nothing makes much sense to me
Now that I stand alone

Grace fallen
Pushed back against the wall
I cannot run, I cannot fight
I just sit and cry

I had been hurt before
But nothing gained and nothing learned
I sink myself deeper
Deeper into you
But you did not see…

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Dreadnaught%20-%20Flowers.mp3]

Υπάρχει μια ακόμη, πιο καθαρή εκτέλεση (demo), εξ ίσου υπέροχη:
[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Dreadnaught%20-%20Flowers%20%28demo%201994%29.mp3]

Θα τους βρείτε:
Dreadnaught official web site
Dreadnaught @ myspace.com
Dreadnaught @ Facebook.com
Dreadnaught @ metalarchives.com

Ghost Trains: Εκεί που οι εραστές ξεψυχούν.

1 Reply

Είναι μια μελαγχολία που μου πάει. Και θα την αγαπώ μέχρι την τελευταία μου ανάσα. Αυτή της μουσικής. Ζω μέσα από αυτήν και όταν τρυπώνει στην ψυχή μου μέσα από νέες μελωδίες, είναι η ανανέωση του έρωτά μου μαζί της.
Από την ημέρα που δημιούργησα τούτο εδώ το blog έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου, κάτι σχεδόν σαν όρκο. Να μοιράζομαι τις μουσικές που με αγγίζουν με όποιον τρόπο. Μια τέτοια θα μοιραστώ μαζί σου απόψε.

Η μουσική των Ghost Trains, έρχεται να χαιδέψει τα αυτιά σου, να ηρεμίσει την ανησυχία σου, να διώξει την αγωνία σου. Και ίσως τη θέση του σε όλα αυτά να πάρει μια νοσταλγία ή ακόμα και μια γλυκιά θλίψη.
Τα όμορφα χρόνια της εφηβείας που τα περνούσες αγκαλιά με το ραδιόφωνο ακούγοντας Beatles, Bob Dylan και Νέο Κύμα μπορεί να έχουν περάσει, αλλά επειδή η μουσική μένει ανέπαφο σημείο αναφοράς της ζωής μας -ευτυχώς- μπορείς να συνεχίσεις να το κάνεις με αυτό το συγκρότημα από το Staffordshire της Αγγλίας.
Και πού ξέρεις; Ίσως η λαχτάρα σου να γίνεις πάλι έφηβος να πραγματοποιηθεί, έστω και στ’ όνειρό σου, απόψε. When I’m dreaming, don’t let it stop.

Δημιουργήθηκαν το καλοκαίρι του 2009 και ξεκίνησαν να σμιλεύουν το 1ο τους διαμάντι, στα δικά τους Bad Apple Studios. Το ονόμασαν «Where Lovers Die» και το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου το λιγότερο που θα σου κάνει είναι να νιώσεις ένα σφίξιμο στο στομάχι. Πιάνο και κιθάρα να αναδεικνύουν προσεκτικά μια μελωδία που όση είναι η μελαγχολία της, τόση και η ομορφιά της. Και κάπου από μέσα της, σα να ξεπετάχτηκαν μνήμες από εκείνες τις μοναχικές «Κυριακές στην Κατερίνη».

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Ghost%20Trains%20-%2002%20Where%20Lovers%20Die.mp3]
«Where Lovers Die»

Αν θέλεις μια ακόμη δυνατή δόση από τη γεύση τους, το «The Greatest Thing» θα ήταν μια γλυκόπικρη επιλογή. Από αυτές που θες να ξαναδοκιμάσεις γιατί η ανάμνησή τους δεν σου είναι αρκετή. Και μετά να τις αγαπήσεις και να τις δέσεις με στιγμές που θ’ ανατρέχεις για να βρίσκεις ό,τι έχασες στην πορεία που δεν ήθελες να πάρεις κάποια στιγμή της ζωής σου.

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Ghost%20Trains%20-%2005%20The%20Greatest%20Thing.mp3]
«The Greatest Thing»

Εν κατακλείδι, μην αφήσεις την ευκαιρία να ακούσεις ένα τέτοιο album όταν μάλιστα σου δίνεται δωρεάν. Αν μη τι άλλο, θα έχεις περάσει 40 ήρεμα λεπτά προετοιμασίας για έναν ύπνο γαλήνιο με όμορφα όνειρα. Αξία ανεκτίμητη. 🙂

http://www.ghosttrains.net

Susanne Sundfør – The Brothel

1 Reply

Είναι κάτι μέρες που λατρεύω.
Οι μέρες που ξετρυπώνω, εντελώς τυχαία, τραγούδια που όσο τα ακούω τόσο ανακαλύπτω αυτό το κάτι που μου ξυπνούν και αγαπάω.

Μια τέτοια μέρα ήταν όταν άκουσα το «The Brothel» της 24χρονης Susanne Sundfør από τη Νορβηγία.
Είναι από τα τραγούδια που τα επεξεργάζεσαι με τη λογική, τα εκτιμάς, αναγνωρίζεις την ποιότητα, θα ευχόσουν να συναντούσες πιο συχνά ταλέντα σαν της Suzanne και καταλήγουν να σε στοιχειώνουν, η μελωδία τους να κυνηγά τον ήρεμο ύπνο σου, να εισβάλλει στον κόσμο των ονείρων σου σαν το νανούρισμα που σε ταξίδεψε ως εκεί και η φωνή να μοιάζει με κάλεσμα αποπλάνησης Δρυάδων.

Μια φωνή αιθέρια που θα ταίριαζε σε μια νεράιδα, όπως αυτή της Anneke Van Giersbergen, ένα τραγούδι που μοιάζει παραμυθένιο, αλλά κρύβει βαθύσκιες εικόνες στους στίχους του, με τα χορωδιακά φωνητικά να απλώνουν γύρω σου την εγκατάλειψη που περιγράφουν. Από το ομότιτλο album της, του 2010.

[…]
Love I laid in payment
Stars with stains and heaven and afterglow
Beneath the ashes of echoes buried alive
They are howling through hollows
Once we share their temple of our arms
Now our heads are hung up on walls

We are ruins within ruins
On every corner a gladiator is begging for another century
When no one cut your tongue to know nothing and to know it all
To be both the animal and god

You call me your eyes, you call me your mouth, you call me your ears
Still you follow our trail
We’ll do it all, we’ll do whatever you say, God has left us anyway
[…]

http://www.susannesundfor.com
http://www.myspace.com/susannesundfoer