Έμεινα άφωνη…

Καινούριο album από τη Μαντώ, θα την θυμάστε οι μεγαλύτεροι μιας και είχε σημαδέψει με την πολύ δυναμική φωνή της τη δεκαετία του ’90.
Μαντώ ΙΙ ο τίτλος του ο οποίος μάλλον είναι και συμβολικός, σηματοδοτώντας μια νέα αρχή για την καριέρα της.

«Στον Αιγόκερω»… Πραγματικά είναι ένα τραγούδι που δεν περίμενα να ακούσω από τη Μαντώ.
Ένα τραγούδι που απαιτεί πολύ δυνατή φωνή για να ερμηνευτεί και τη διαθέτει.
Σε απογειώνει, σε κάνει να παθιάζεσαι, να θες να το απολαύσεις δυνατά. Ξανά και ξανά.
Πολλά goth στοιχεία και στη μουσική και στα φωνητικά παραπέμποντάς μας σε σχήματα του Ευρωπαϊκού Βορρά .
Θα έλεγα πως μου θυμίζει πολύ το «Ice Queen» των Ολανδών Within Temptation.
Το δε ένθετο του CD έχει μια εκπληκτική goth φωτογράφηση που με άφησε άναυδη.

Σπάζεις το κλουβί, μου δανείζεις τα φτερά σου
Αίσθηση φευγάτη να πετάς ψηλά
Στους Γαλαξίες, τα φιλιά σου. Χάνομαι…
Στο αστρικό σου νέφος το κορμί κολυμπά

Η σκέψη ματώνει, το όνειρο τελειώνει
Μονάχη ξυπνάω, στη φυλακή μου πάω
Η μέρα ροδίζει, ο εφιάλτης τώρα αρχίζει

Ψάχνοντας τροχιά στον Αιγόκερω σκαλώνω
Βρίσκω τις Νεφέλες των ματιών σου εκεί
Μακριά απ’ το χώρο και τον χρόνο
Γίνομαι στο μάγουλό σου φεγγαροσταλιά ταντρική

Η σκέψη ματώνει, το όνειρο τελειώνει
Μονάχη ξυπνάω, στη φυλακή μου πάω.
Η μέρα ροδίζει, ο εφιάλτης τώρα αρχίζει

Το σώμα διψάει, το σώμα σου ζητάει
Η ελπίδα απούσα, στης τρέλας μου την κούρσα
Η μέρα ροδίζει, ο εφιάλτης τώρα αρχίζει…

Πολύ ελπιδοφόρο να βλέπεις πως ολοένα και περισσότερο οι επιρροές στην Ελληνική μουσική σκηνή αλλάζουν και οι ορίζοντες διευρύνονται.
Είμαι πολύ αισιόδοξη… 🙂