Tag Archives: Metal

Οι θησαυροί μου: Dreadnaught – Flowers

3 Replies

Πριν μερικές μέρες αποφάσισα πως πρέπει να αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τη μουσική που έχω αγαπήσει για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε φορά που προσπαθούσα να θυμηθώ έναν τίτλο από τραγούδι -που είναι all time favourite- διαπίστωνα πως δεν τον θυμάμαι. Πολύ συχνά ούτε καν τον καλλιτέχνη. Τα σημάδια της υπερφόρτωσης του εγκεφάλου με άπειρες μουσικές πληροφορίες έχουν ξεκινήσει και με προβληματίζουν. 😛

Έτσι, ξεκίνησα από τον αγαπημένο μου φάκελο με τις πρώτες μεταλλιές που άκουσα ever. Tραγούδια που είτε τα ξετρύπωνα από διάφορα sites με δωρεάν mp3 -όπως το mp3.com– και τα κατέβαζα με ιώβια υπομονή με την ταπεινή PSTN γραμμούλα που είχαμε εκείνα τα χρόνια, τα παλιά, είτε μου τα έστελναν φίλοι στο IRC ενόσω τα λέγαμε ωραία τις χειμωνιάτικες νύχτες.
Νιώθω πλούσια για όλα αυτά τα τραγούδια. Η αξία τους, για μένα, είναι ανεκτίμητη. Τραγούδια δεμένα με πρόσωπα που οι δρόμοι μας χώρισαν στο πέρασμα του χρόνου, καταστάσεις που όταν τις ζούσα δεν μπορούσα να φανταστώ πως σήμερα θα ήταν μέρος από τις πιο όμορφες αναμνήσεις της μέχρι τώρα ζωής μου, στιγμές που δεν θέλω να ξεχάσω πως έζησα και μέσα από αυτές τις μουσικές τις κρατώ ζωντανές.

Ένα τέτοιο τραγούδι είναι και το «Flowers» από ένα συγκρότημα από την Αυστραλία. Dreadnaught το όνομά τους και μάλλον δεν είναι ιδιαιτέρως γνωστοί στην Ελλάδα -πιθανόν και γενικότερα- μιας και τα στατιστικά του Last.fm αναφέρουν πως έχουν μόλις 1,105 listeners.
Κατά το Last.fm το είδος τους είναι Progressive Metal, Progressive Rock, Hard Rock, Rock.
Mπαλάντα δυνατή με ένα ανατριχιαστικό ξέσπασμα πόνου και απόγνωσης. Opeth/Pain of Salvation-like.
Πρωτοκυκλοφόρησε το 1995 ως single σε κασέτα (μαζί με τα «Dancing With Knives» και «Twisted Prayer (Feel My Disease)»), όμως τα 16 χρόνια που έχουν περάσει από πάνω του μοιάζουν να μην το αγγίζουν αισθητικά.
Η ποιότητα του ήχου, βέβαια, προδίδει την προέλευσή του, αλλά αξίζει να την παραβλέψετε. 🙂


Grace fallen
Wash away the tears
You do not cut
You do not bleed, you just look away
Falling, lost inside your eyes
All I thought, all I felt
As you walked on by
But you did not see

Grace fallen
Standing under feet
I wait for you to stamp on me
Wearing a pale grin
Start searching
My soul for who I am
Why I am here
And why I fear life without you

Grace fallen
Smile never-meeting eyes
Devoid of love
Devoid of life, to the need, say goodbye
Come crawling
Try so hard to please
Back is turned to face the open door
The only light to see

Still drawn in
Love listening to your lies
But nothing makes much sense to me
Now that I stand alone

Grace fallen
Pushed back against the wall
I cannot run, I cannot fight
I just sit and cry

I had been hurt before
But nothing gained and nothing learned
I sink myself deeper
Deeper into you
But you did not see…

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Dreadnaught%20-%20Flowers.mp3]

Υπάρχει μια ακόμη, πιο καθαρή εκτέλεση (demo), εξ ίσου υπέροχη:
[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Dreadnaught%20-%20Flowers%20%28demo%201994%29.mp3]

Θα τους βρείτε:
Dreadnaught official web site
Dreadnaught @ myspace.com
Dreadnaught @ Facebook.com
Dreadnaught @ metalarchives.com

The Gathering – Pale Traces

4 Replies

Όταν ανακοινώθηκε πως η Anneke Van Giersbergen αποχωρεί από τους Gathering, μια θλίψη την ένιωσα, αλλά γνωρίζοντας το ταλέντο της και πιστεύοντας σ’ αυτήν περίμενα πως δεν θα μας αφήσει χωρίς τη μοναδική φωνή της να χαιδεύει τα αυτάκια μας. Όπως κι έκανε με το νέο της σχήμα, Agua De Annique.
Αυτό που φοβόμουν και με στεναχωρούσε πιο πολύ ήταν η συνέχεια των Gathering. Χωρίς τη φωνή της Anneke το μέλλον έμοιαζε αβέβαιο γι αυτούς. Όποια και αν έπαιρνε την θέση της θα συγκρινόταν μαζί της. Θα ήταν δύσκολη η επιλογή.

Τους πήρε 2 χρόνια για να βγάλουν νέα δουλειά χωρίς εκείνη που σημάδεψε την πορεία τους από το 1995 που κυκλοφόρησαν το 1ο album μαζί, το «Mandylion», μέχρι και το 2006 με το «Home». Ένα χρόνο μετά, η Anneke άνοιξε πανιά για άλλες θάλασσες.

Τελικά στις 12 Μαρτίου 2009 μάθαμε το όνομα της νέας τους τραγουδίστριας. Silje Wergeland. Άξια επιλογή. Και τον Μάη κυκλοφορεί το «The West Pole».
Πόση ανακούφιση ένιωσα όταν το άκουσα… Φοβόμουν. Δεν ήξερα τί με περίμενε και μάλιστα όταν αυτό δεν θα ήταν με τη φωνή που τόσα χρόνια είχα συνδέσει τις μελωδίες τους.
Η αλήθεια είναι πως μια κούραση τη νιώθω τα τελευταία χρόνια από τις απογοητεύσεις των νέων albums αγαπημένων καλλιτεχνών.
Η τύχη όμως παραμόνευε…

Η πραγματική έκπληξη όμως ήταν η συμμετοχή της μεξικανής Marcela Bovio της οποίας το ταλέντο θαύμασα σ’ ένα πρωτότυπο project του Arjen Lucassen (Ayreon, Ambeon, Stream Of Passion, κ.α), τους Stream Of Passion. Λίγα λόγια γι αυτούς θα βρείτε σε ένα παλιότερο post.

Οι φωνητικές δυνατότητες και οι ομοιότητες με την αποχωρήσασα, κάτι παρα πάνω από πολλές. Το δε τραγούδι «Pale Traces», αν και ο δίσκος έχει πολλά αξιόλογα κομμάτια, με κέρδισε από το 1ο του άκουσμα.
Δεν χρειάστηκε να το ακούσω 2η φορά για να το εκτιμήσω. Η ανάγκη όμως να το ακούω ξανά και ξανά ήταν τόση που είναι η 2η μέρα τώρα (και η 2η φορά από όταν κυκλοφόρησε) που το ακούω συνεχώς.
Μια εισαγωγή μαγική με την τόσο ξεχωριστή φωνή της Marcela να σε κάνει να αναρωτιέσαι αν είναι η Anneke.
Κι αφού συνέλθεις από την έκπληξη, το ταξίδι συνεχίζεται το ίδιο μαγικά και μελωδικά. Το αποκορύφωμα έρχεται λίγο μετά τα 5:30 λεπτά με το ανατριχιαστικό τσέλο ν’ απογειώνει όλο το τραγούδι μέχρι και το τέλος του…

Opeth – Den Ständiga Resan

Leave a reply

Μια από τις φωνές που θαυμάζω είναι αυτή του ταλαντούχου Mikael Åkerfeldt.
Στην τελευταία δουλειά των Opeth, «Watershed» (special edition), υπάρχει μια διασκευή της Marie Fredriksson (τραγουδίστρια των Roxette).
Ήταν έτσι κι αλλιώς υπέροχο τραγούδι και ο Mikael το απογείωσε με την τόσο μελωδική φωνή του.
Με την ίδια ευκολία που τον ακούς να ερμηνεύει το «Den Ständiga Resan», τον ακούς να βγάζει τα βαριά brutal φωνητικά του «When» που εναλλάσσονται με καθαρά με έναν μοναδικό τρόπο.

Οι δε στίχοι του είναι ένα ποίημα…
Στα Σουηδικά τραγουδισμένο, αλλά μάλλον δεν είναι ενοχλητικό για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με γλώσσες ασυνήθιστες για εμάς.

«Opeth – Den Ständiga Resan»

Η μετάφραση:

The Perpetual Journey

When I think of the perpetual journey through life
When it always feels like autumn
The wind moves slowly to the north
And the flowers die
Rain falls in my dreams

I must travel again and search for comfort
I must search again for the voice of tenderness
I must travel again to next autumn
The perpetual journey to next autumn

When I wander on the stony road through life
When it felt like I carried a sorrow
Then the sun hides slowly in the clouds
and [indisinct] goodbye
Soon the snow falls in my dreams

I must travel again and search for comfort
I must search again for the voice of tenderness
I must travel again to next autumn
The perpetual journey to next autumn
Oooo the perpetual journey to next autumn

Η πρωτότυπη εκδοχή:

«Marie Fredriksson – Den Ständiga Resan»

The Loveless – To Wait

Leave a reply

Όταν ένα τραγούδι σε φορτίζει, σε πηγαίνει αλλού (και καμιά φορά ξεχνά να σε φέρει πίσω…), τί θα μπορούσες να πεις γι αυτό;
Πώς να το περιγράψεις….

Μια κιθάρα που με κάνει να ανατριχιάζω στο ξεκίνημα του τραγουδιού, αλλά και στη συνέχεια να μη με αφήνει να χορτάσω τον ήχο της…
Μια φωνή μέσα από όνειρο, ήρεμη, ίσως ν’ αποπνέει λίγο πόνο…
Ένα τραγούδι που να θέλω ξανά και ξανά να το ακούω…

Οι Δανοί The Loveless, 3 πρώην μέλη των άλλων υπέροχων Saturnus στο, ίσως, πιο όμορφο τραγούδι τους από το demo τους το 2000.
Οι επιρροές από Saturnus είναι φανερές αν και στο συγκεκριμένο τραγούδι μου θυμίζουν αρκετά τους μοναδικούς Empyrium (ένα από τα συνώνυμα της θλίψης).
Ξέρετε… «Ode To Melancholy», «Lover’s Grief», «The Ensemble Of Silence», «Mourners»… 🙁

Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να πω πως το είδος τους είναι Gothic Metal/Rock γιατί ίσως οι προκατειλημμένοι αρνητικά με το είδος δεν θα του δώσουν μια ευκαιρία και νομίζω πως είναι κρίμα…

To wait for you tonight
Here, where hope will end
To pass away like snow in the night
And I pray, yes I pray
For relief, for a pardon
And I love you now, yes I love you so
Forever, in vain I know, I know
To wait for you tonight
Here, where hope has come to an end
To wait, in vain I know, I know

To wait, in vain I know, I know
To wait here, as the darkness grows

«The Loveless – To Wait»

Green Carnation – Maybe?

Leave a reply

Μπαλάντα από gothic/progressive metal/rock συγκρότημα, που δεν θα την χαρακτήριζα καθόλου ως metal ballad.

Μελαγχολική κιθάρα, καθαρά φωνητικά που πλαισιώνουν το 1ο μισό του τραγουδιού. Στο 2ο μισό έρχεται η κορύφωση, το theremin δίνει μια spooky αίσθηση και εναλλάσσεται με μια μελαγχολική φωνούλα που συνοδεύει την απίστευτη κιθάρα, μέχρι το τέλος…

Κατά καιρούς μου έχουν κολλήσει τραγούδια και τραγούδια… Αυτό μάλλον έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όμως…
Αν και το είχα ακούσει πολλές φορές, ακούγοντας το album, ένα βράδυ μου έβγαλε ό,τι προσπαθούσα να κρύψω…

Για κάποιον άγνωστο λόγο, όποτε δε νιώθω καλά και το βάζω να το ακούσω, παίζει για πολύ ώρα…
Με έναν στίχο που μάλλον λίγοι θα τον καταλάβουν και θα τον νιώσουν…

Maybe
Dreams apart
You’re visual for all
Maybe
Another time
You’re more than air
In another state of mind
You’re still dancing
In another state of mind

No need
To be afraid
You’re not visual for all
No need to hide
You’re no more than air
In another state of mind
You’re still dancing
In another state of mind
(You’re there)

Ίσως επειδή δε νιώθω τη λύτρωση μέχρι το τέλος του τραγουδιού, να το ακούω ξανά και ξανά…

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Green%20Carnation%20-%20Maybe.mp3]
Green Carnation – Maybe?

System Of A Down / Eternal Tears Of Sorrow / Breed 77

Leave a reply

Ένα παράξενο πράγμα… Δεν ξέρω αν το έχετε πάθει ποτέ…
Όσες φορές κι αν ακούσετε ένα τραγούδι, να νιώθετε πως δεν μπορείτε να το χορτάσετε.
Σα να μην μπορείτε να φτάσετε στο μέγιστο των συναισθημάτων που σας προκαλεί γιατί σε κάθε του άκουσμα αυτό το όριο μεγαλώνει.
Και όλο τρέχετε να το φτάσετε και ποτέ δεν το φτάνετε τελικά…
Ίσως να φταίει και το mood της στιγμής/χρονικής περιόδου…
Ίσως να φταίει και το τί αναμνήσεις μπορεί να φέρνει το τραγούδι μαζί του… 🙄

Εδώ και ώρα προσπαθώ να σταματήσω να ακούω 3 τραγούδια για να κάνω τα samples ώστε να κάνω αυτό το post…
Τα κατάφερα τελικά…

  • System Of A Down – Soldier Side (από το «Hypnotize») .: sample :.
  • Eternal Tears Of Sorrow – The River Flows Frozen .: sample :.
  • Breed 77 – The River .: sample :.

Και τα 3 είναι από τον χώρο της rock/metal. Όση δύναμη έχουν, άλλη τόση μελαγχολία κρύβουν…