Tag Archives: Progressive

Ό,τι μας δίνει ζωή…

20130913-150358.jpgΑυτά που ο θυμός με έκανε να σκοτώσω μέσα μου και τώρα μετανιώνω, ψάχνω τρόπο να βρω να φέρω πίσω… Τον τρόπο να κρατήσω ζωντανή την ανάμνησή σου ψάχνω στην ψυχή μου.
Κι αν οι στιγμές μας μοιάζουν πια σαν απλησίαστη ανάγκη, απλώνω τις σκέψεις μου να φτάσουν τις δικές σου. Δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούν ξανά, κάπου εκεί στα όμορφα που συναντιόμασταν παλιά, εκεί που χτίζαμε όμορφες εικόνες από το μέλλον και που θα κάναμε τα πάντα να μη γίνει παρελθόν. Θυμάσαι…;

Όπου κι αν είμαι, είσαι. Εκεί, εδώ, παντού. Πάντα. Κι ας είσαι η άνοιξή μου, κι ας πλησιάζει το φθινόπωρο, κι ας βρέχει απόψε.
Μόνο αυτήν την αγκαλιά μη χάσουμε…
Ας αφήσουμε ζωντανό ό,τι μας κρατά ζωντανούς. Ξέρουμε καλά και οι δυο μας πως η αυτοκαταστροφική μας φύση μπορεί να θανατώσει ό,τι αγαπήσαμε και ό,τι μας δίνει ζωή.

 

Riverside – We Got Used To Us
When I scroll back through our recent days
Try to understand how we could forget
We made a promise to one another
that nothing would ever break what we had
Now we never talk when we fall apart
We never talk when we fall apart

We pretend we're OK, surrounding ourselves
with one-way friendships and so-called friends

I know we got used to new us,
and I don't want to be there
I don't want to be there where we are
I know we got used to new life,
and I don't want to be there
No, I don't want to be there where we are

Silence fallen between
All the doors are locked,
all the words unsaid,
and we're still afraid of time
Started to keep ourselves
at a distance that we could control
Not too close
Not too far
Now we never talk when we fall apart
We just never talk when we fall apart
We pretend we're OK by filling up our inner space
with little hates and so-called love

I know we got used to new us,
and I don't want to be there
I don't want to be there where we are
I know we got used to new life,
and I don't want to be there
No, I don't want to be there where we are 

I know we got used to new us,
and I don't want to be there
I don't want to be there where we are
I don't want to be there
I don't want to be there where we are
So walk away with me

Green Carnation – Maybe?

Μπαλάντα από gothic/progressive metal/rock συγκρότημα, που δεν θα την χαρακτήριζα καθόλου ως metal ballad.

Μελαγχολική κιθάρα, καθαρά φωνητικά που πλαισιώνουν το 1ο μισό του τραγουδιού. Στο 2ο μισό έρχεται η κορύφωση, το theremin δίνει μια spooky αίσθηση και εναλλάσσεται με μια μελαγχολική φωνούλα που συνοδεύει την απίστευτη κιθάρα, μέχρι το τέλος…

Κατά καιρούς μου έχουν κολλήσει τραγούδια και τραγούδια… Αυτό μάλλον έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όμως…
Αν και το είχα ακούσει πολλές φορές, ακούγοντας το album, ένα βράδυ μου έβγαλε ό,τι προσπαθούσα να κρύψω…

Για κάποιον άγνωστο λόγο, όποτε δε νιώθω καλά και το βάζω να το ακούσω, παίζει για πολύ ώρα…
Με έναν στίχο που μάλλον λίγοι θα τον καταλάβουν και θα τον νιώσουν…

Maybe
Dreams apart
You’re visual for all
Maybe
Another time
You’re more than air
In another state of mind
You’re still dancing
In another state of mind

No need
To be afraid
You’re not visual for all
No need to hide
You’re no more than air
In another state of mind
You’re still dancing
In another state of mind
(You’re there)

Ίσως επειδή δε νιώθω τη λύτρωση μέχρι το τέλος του τραγουδιού, να το ακούω ξανά και ξανά…

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Green%20Carnation%20-%20Maybe.mp3]
Green Carnation – Maybe?