Η «ιατρική ορθότητα» του COVID-19

by

Και από την καραντίνα θα βγούμε και αυτός ο ιός θα «εξαφανιστεί», αυτό που θα ακολουθήσει όμως, ως φυσική συνέπεια, και που διόλου θετικό δεν θα είναι, αναπόφευκτα θα συνδεθεί με τις ευπαθείς ομάδες που τώρα αγωνιούμε να προστατεύσουμε.

Η παγκόσμια οικονομική δυσχέρεια που θα ακολουθήσει, και ακόμα κανείς δεν μιλά με βεβαιότητα για το μέγεθος αυτής, μα όλοι μας γνωρίζουμε ότι θα προκαλέσει παγκοσμίως ανεπανόρθωτη ζημία, θα δώσει έδαφος για την ανάπτυξη ενός επικίνδυνου αφηγήματος μέσα από εκκωφαντικές διαμάχες επί του θέματος:

«Αν δεν υπήρχαν οι ευπαθείς ομάδες που χρειάστηκε να προστατεύσουμε δεν θα είχαμε υποστεί παγκοσμίως τέτοια τεράστια ζημιά.»

Θα ακολουθήσει κοινωνική κατακραυγή προς όλους όσοι θεωρούνται «ευπαθείς ομάδες» μιας και —με τα μάτια του υγιούς πληθυσμού— στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι ευπαθείς εξ αιτίας του τρόπου ζωής τους: Καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, καπνιστές, παχύσαρκοι, κ.α. Ακόμα και οι ηλικιωμένοι θα φαντάζουν πλέον βάρος στις κοινωνίες.

Ως φυσική συνέπεια, οι ευπαθείς ομάδες θα γίνουν το εξιλαστήριο θύμα και ταυτόχρονα θα αποτελέσουν, μακροπρόθεσμα, την αφορμή για την ανάπτυξη μίας νέας λογικής, φιλικά προσκείμενης στην Ευγονική, η οποία θα αποκτήσει τον ρόλο κυρίαρχης λογικής για την πολιτική που θα εφαρμοστεί μελλοντικά.

Με άλλα λόγια, θα αναπτυχθεί ένας νέος τρόπος ζωής που ο σκοπός του θα είναι να ελαχιστοποιήσει την ύπαρξη πολιτών που δυνητικά θα μπορούσαν να σταθούν αιτία για την επανάληψη μιας ανάλογης συμφοράς —όπως αυτής που θα ακολουθήσει τον COVID-19— στο εγγύς μέλλον.

Αυτός ο νέος τρόπος ζωής, με αρωγό την Επιστήμη, απαλλαγμένος από κάθε μορφή ελευθερίας —όπως σήμερα την αντιλαμβανόμαστε— θα είναι προσανατολισμένος στη δημιουργία πολιτών που δεν θα επιβαρύνουν τα Συστήματα Υγείας και θα είναι παραγωγικοί και υγιείς μέχρι το τέλος της ζωής τους, και ενδεχομένως δεν θα χρειάζεται ποτέ να συνταξιοδοτηθούν. Παρενθετικά να πω ότι, συν τω χρόνω, το κίνημα του Transhumanism θα βοηθήσει εξαιρετικά προς αυτήν την κατεύθυνση.

Τι τρώμε, πόσο τρώμε, αν καπνίζουμε, αν πίνουμε αλκοόλ, αν αθλούμαστε καθημερινά και πόσο, πόσο κοιμόμαστε και τι ώρα· όλα θα είναι προγραμματισμένα και ελεγχόμενα από επιστημονικούς φορείς με μόνο σκοπό το «κοινό καλό». Αυτό το κοινό καλό που η πλειοψηφία των πολιτών, ως «μικρά παιδιά» αδυνατεί να αντιληφθεί και να διαχειριστεί όπως θα έπρεπε —σύμφωνα με τη νέα αντίληψη των πραγμάτων— και χρειάζεται να της τα επιβάλλει μία αδιαμφισβήτητη Αρχή πάνω από αυτήν, ενδεχομένως ένα AI που θα έχει προγραμματιστεί να ρυθμίζει τις ζωές μας.

Το μανιφέστο του “ΌΧΙ”

by

Αυτήν την ανάρτηση τη χρωστάω από καιρό. Πάρτε βαθιά ανάσα γιατί ακολουθεί μακροσκελές κείμενο.

Πως εκπαιδεύω τον εαυτό μου να λέει ΌΧΙ:

«Το μανιφέστο του “ΌΧΙ”»

• Θέσπιση προσωπικών ορίων από την αρχή κάθε είδους σχέσης, και να τα υπενθυμίζω στον εαυτό μου διαρκώς για να μην τα χαλαρώνω κάθε φορά που νομίζω ότι υπάρχει συναισθηματική ταύτιση. Η συναισθηματική ταύτιση μπορεί να είναι προσποιητή σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που έχουν πρόθεση να εκμεταλλευτούν και δεν είναι πάντα ασφαλές κριτήριο.

• Να αποκτήσω επίγνωση των προσωπικών μου αξιών. Χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία μερικές φορές, ιδίως όταν αυτό γίνεται λόγω της εισβολής κακόβουλων στον πυρήνα του ηθικού μας κώδικα.

• Διατήρηση αποστάσεων μέχρι να βεβαιωθώ για τις προθέσεις του άλλου, την ποιότητα του χαρακτήρα του και κατά πόσο είναι η ηθική (ηθική ως το σύνολο των προσωπικών του αξιών) του είναι συμβατή με τη δική μου.

• Να επανεξετάσω την αξία του εαυτού μου, του χρόνου μου και της ενέργειάς μου και να γίνω περισσότερο επιλεκτική και αυστηρή στο ποιους ανθρώπους θα επιτρέπω να εισέρχονται στο νοητό περιβάλλον αυτού που λέμε «καρδιά» —και να τους τα προσφέρω— και φυσικά να βγάλω από εκεί όσους δεν έχουν πλέον θέση σε αυτό. Ο διακόπτης ON/OFF δεν υπάρχει· τον δημιουργούμε εμείς με τις επιλογές μας.

• Να ελέγξω τον ενθουσιασμό μου όσο περισσότερο μπορώ. Να μην τον εκφράζω αυθόρμητα γιατί συνειδητοποίησα ότι δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις (σε θεωρούν αθώα έως και «χαζή», αυτό σημαίνει ότι ασυναίσθητα σε κατατάσσουν στην κατηγορία του εύκολου θύματος εκμετάλλευσης και χειραγώγισης πάσης φύσεως αυτοί που έχουν την ασυνείδητη τάση ή την πρόθεση να το κάνουν).

• Να μην κολακεύομαι από κομπλιμέντα και καλά λόγια. Για την ακρίβεια, πάντα τα έβρισκα ύποπτα —σχεδόν αηδιαστικά—, ειδικά από ανθρώπους που δεν με γνωρίζουν καλά, αλλά υπερβάλλουν στα κοπλιμέντα τους.
Είναι συνηθισμένη τακτική χειραγώγισης και εφαρμόζεται σε ανθρώπους με χαμηλή αυτοεκτίμηση που λαχταρούν τη συνεχή επιβεβαίωση και αποδοχή από το περιβάλλον τους.
Πλέον είμαι σε θέση να αγνοώ το συναισθηματικό αντίκτυπο των κοπλιμέντων ακόμα και από ανθρώπους που με γνωρίζουν λιγάκι παραπάνω, αλλά δεν υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης στο βαθμό που επιθυμώ και θεωρώ αρκετό.

• Κανείς δεν κερδίζει την εμπιστοσύνη μου λόγω διάρκειας γνωριμίας, δηλαδή «Σε ξέρω 15 χρόνια, θα περίμενα να με θεωρείς άτομο εμπιστοσύνης».
Όχι, τα χρόνια γνωριμίας δεν είναι από μόνα τους αρκετά για να χτιστεί σχέση εμπιστοσύνης.

• Να μην αφήνω το συναίσθημα να αποφασίζει για τις σχέσεις μου· αποδεδειγμένα οδηγεί σε μπελάδες που πλέον είμαι πολύ μεγάλη για να χάνω χρόνο σε αυτούς.

• Να συνειδητοποιήσω ότι δεν βλέπουν όλοι οι άνθρωποι τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις με τον ίδιο τρόπο· κάποιοι είναι περισσότερο ωφελιμιστές από άλλους και αναπτύσσουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, σχέσεις βάσει αυτού.
Τέτοιες σχέσεις είναι αχρείαστες ελλείψει ειλικρινούς συσχέτισης, ακόμα και αν τα οφέλη έχουν μια κάποια φαινομενική αμοιβαιότητα, πχ «φίλοι» για να βγαίνεις για καφέ όταν νιώθεις μόνος. Καλύτερα μόνος.

• Να μη νιώθω την υποχρέωση να βοηθάω, πόσω μάλλον ξεπερνώντας τα όριά μου, προκειμένου να ικανοποιήσω τους άλλους. Μέγα λάθος.
Εδώ, ίσως, είναι και το πιο δύσκολο σημείο να εφαρμόστεί το «όχι».
Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να βοηθάει κανέναν, ούτε υπάρχει κάποια αόρατη εντολή γι αυτό.
Η βοήθεια προσφέρεται μόνο όταν κρίνω ότι είμαι σε θέση να την προσφέρω και μπορώ ή θέλω να αντέξω το όποιο κόστος και ο σεβασμός στην επιλογή, αυτονόητος και δεδομένος. Συναισθηματικοί εξαναγκασμοί/εκβιασμοί είναι χειραγώγηση και η συνέπεια είναι να βρεθεί το άτομο έξω από το στενό μου κύκλο. Χωρίς εξηγήσεις.

• Να αποφασίσω ότι έχω χρέος απέναντι στον εαυτό μου να με προστατεύσω από ό,τι κρίνω ως επικίνδυνο και να το αφήσω έξω από τη ζωή μου, είτε αυτό είναι μια άρρωστη κατάσταση, είτε ένας λάθος —για εμένα— άνθρωπος, είτε είναι φίλος, είτε συγγενής.

• Να μάθω να μην απολογούμαι για τις επιλογές μου που δυσαρεστούν τους άλλους «προδίδοντας» δήθεν τις αδικαιολόγητες προσδοκίες τους.
Έχουν την υποχρέωση να τις δεχτούν χωρίς απολύτως καμία απολογία από μέρος μου, όπως κι εγώ οφείλω να κάνω το ίδιο.
Η πρόκληση ενοχών είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκουν όσοι έχουν ως τακτική να εκμεταλλεύονται τους άλλους, συναισθηματικά ή υλικά.

~

Ο χρόνος και η ενέργεια —και η διαχείρησή τους— είναι προσωπική υπόθεση.

Όσο πιο «γλυκούλα», «χαριτωμένη», «καλός άνθρωπος», «καλό παιδί», «ήσυχη», «καλόκαρδη» εμφανίζεσαι, τόσο θα βρίσκουν έδαφος να σε χειραγωγούν.

Η προσπάθεια —η οποία, συνήθως, πηγάζει από ανάγκη λόγω ανασφαλειών και φόβων— να ανταποκρινόμαστε όλο και περισσότερο σε αυτούς τους τίτλους-παγίδες μας καθιστούν ιδανικό θύμα στο μυαλό του κάθε επιτήδειου.
Δεν χρειάζομαι κανέναν να μού λέει τί θα κάνω προκειμένου να μη χάσω τους παραπάνω, παντελώς αχρείαστους, τίτλους.

Η αξία μου ως γυναίκα, ως φίλη, ως σύντροφος, ως κόρη, ως αδερφή, ως άνθρωπος δεν καθορίζεται από αυτούς τους τίτλους· δεν τους χρειάζομαι.

Το τίμημα της παροδικής μοναξιάς είναι πολύ μικρότερο από τη διαρκή συναναστροφή με αυτούς που δεν σέβονται τα όριά σου και το ζωτικό σου χώρο. Ό,τι επιτρέπουμε θα συνεχίζεται επ’ άπειρον.

Όχι, απλά όχι. 😉

25/04/2015

The “Twin Souls” program has been activated

by

Εκεί, κάπου πάνω από το ανθρώπινο, το υλικό, πάνω από εμάς, αιωρείται ένα cloud όπου υπάρχουν οι ιδεατοί εαυτοί μας, έξω από τον υλικό κόσμο, μα χρησιμοποιώντας τα ερεθίσματά του προς όφελός του, συνήθως.

Εκεί, σε αυτήν τη σφαίρα των ιδανικών και άυλων εαυτών μας, εκεί που αξία έχει αυτή η επαφή και που ως μαγιά της έχει τη σύνδεση του πνεύματος — με ό,τι σημαίνει αυτό και ό,τι επεκτάσεις μπορεί αυτή η σύνδεση να έχει — εκεί ακριβώς ανθεί το «εν δυνάμει» του Έρωτα και της Αγάπης, το «εν δυνάμει» των Δίδυμων Ψυχών.

Εκεί εξελίσσεται η μαγεία του διαχρονικού συναισθήματος, το ανέπαφο από το χρόνο και τη φθορά του συναίσθημα που η καθημερινότητα δεν το αγγίζει γιατί ο χρόνος, εκεί, είναι ανύπαρκτη έννοια.

Όταν αυτό το «εκεί» το ζεις εδώ, το ανθρώπινο σύστημα επικοινωνίας, φτωχά και λειψά, το ονομάζει Ευτυχία.

Μακάριοι όσοι κατάφεραν να κάνουν download τη Δίδυμη Ψυχή τους από το cloud… ❤️

6 Οκτωβρίου 2016

Hans Zimmer – Time

Ματριόσκα Πολιτισμών

by
Ματριόσκα πολιτισμών

Μια ψευδαίσθηση με ανάγκες είμαστε κι αυτή η συνειδητοποίηση δεν αντέχεται μερικές φορές. Δεν αντέχεται να είσαι άνθρωπος και να μην έχεις καν επιλογή να είσαι κάτι άλλο, λιγότερο «κατασκευασμένο» ίσως, να πρέπει να ανέχεσαι την ύπαρξή σου, την ύπαρξη των άλλων, τη φύση σου την ίδια, και όλο αυτό το θλιβερά σκηνοθετημένο περιτύλιγμα που είθισται να αποκαλούμε «ζωή». Να πρέπει να πείθεις τον εαυτό σου κάθε μέρα ότι αυτό που ζεις είναι πραγματικό και ότι η τυχαιότητα υπάρχει, δεν είναι έννοια πλασματική, δημιουργημένη, και κάποιος μας έχει πείσει γι αυτήν ώστε να ξεγελιέται το φτωχό μυαλό μας πως τάχα δεν είμαστε γρανάζια μηχανής που κάποιος τα κουρντίζει.

Και όλην αυτήν τη συνειδητοποίηση να πρέπει να τη διαχειρίζεσαι λογικά ώστε να συνεχίζεις να ζεις ομαλά αυτό το μοναδικό αντίγραφο του κακογραμμένου προγράμματος «Ζωή» που προοριζόταν για εσένα —ή εσύ για εκείνο μήπως;— για να αντέξεις μέχρι το τέλος, να παραμείνεις λειτουργικός, δημιουργικός, παραγωγικός, να είσαι σε θέση να εξυπηρετείς και να εξυπηρετείσαι, να συνεχίσεις να είσαι χρήσιμος, να είσαι μέρος μιας αυτοτροφοδοτούμενης μηχανής που ανέκαθεν αμφισβητούσα το λόγο ύπαρξής της· Ανθρωπότητα την ονομάζουν, για μένα μοιάζει περισσότερο με πείραμα ή ακόμα και video game στον υπολογιστή ενός πλάσματος από άλλη διάσταση ή ακόμα και μια ιδέα στο μυαλό κάποιας σατανικά ευφυούς οντότητας σε άλλο γαλαξία.

Εμείς είμαστε τα ανδροειδή, άλλων ανδροειδών που είναι ανδροειδή άλλων ανδροειδών· κάτι σαν καθρέφτης μέσα σε καθρέφτη, μέσα σε καθρέφτη· μία ματριόσκα πολιτισμών.

30 Νοεμβρίου 2015

Εσωστρέφεια, χρόνος και ενέργεια

by

the_time_traveler_by_xetobyteΣυχνά κάνω αναφορές στο χρόνο και την ενέργεια και πόση αξία έχουν για εμένα ως εσωστρεφές άτομο.
Η αξία τους, θα έλεγα, είναι αντικειμενική, ωστόσο, η διαχείρισή τους όχι.

Μεγαλώνοντας και συνειδητοποιώντας ότι μέρος της συμπεριφοράς μου είναι καθορισμένο από τη φυσική μου τάση στην εσωστρέφεια -να αναφέρω ότι η εσωστρέφεια δεν είναι συνώνυμο της αντικοινωνικότητας, της ντροπαλότητας, του κοινωνικού άγχους, όμως μπορούν να συνυπάρχουν, ακριβώς όπως και σε ένα εξωστρεφές άτομο- διαπίστωσα ότι οι κανόνες που διέπουν τις προσωπικές μου σχέσεις γίνονται όλο και πιο αυστηροί.
Φυσικά, δεν προέκυψε τυχαία, αλλά μετά από εμπειρίες που με οδήγησαν στην επανεξέταση σχέσεων, πάσης φύσεως, και επανεκτίμησης της ποιότητάς τους, της αξίας τους και της σημασίας τους σύμφωνα με τις νέες ανάγκες μου και τις νεοαποκτηθείς αξίες μου που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις και τον τρόπο που επιθυμώ να διαμορφώσω το περιβάλλον μου.
Οι άνθρωποι αλλάζουν, εμείς και οι άλλοι· όλοι.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε ο ένας τον άλλον. Καθημερινά, όλοι μας κρινόμαστε και κρίνουμε και αυτό δεν είναι κακό (το λέω για όσους φοβούνται τη λέξη «Κρίνω»).
Αυτή η σπουδαία ικανότητα του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι πολύτιμη: Σκέφτομαι > Κρίνω > Επιλέγω.

Όταν, λοιπόν, έρχεται η στιγμή αυτής της διαδικασίας -συνήθως μετά από ένα γεγονός που έχει προκαλέσει σημαντικό προβληματισμό- τίθεται το εξής ερώτημα:
Αξίζει να αφιερώσω το χρόνο μου και την ενέργειά μου στον Χ άνθρωπο;

Με άλλα λόγια:
• Είναι αυτός ο άνθρωπος κατάλληλος για να αποτελεί μέρος του περιβάλλοντός μου;
• Πληροί τις προδιαγραφές που εγώ έχω ορίσει για το πως θέλω να είναι αυτό το περιβάλλον;
• Είμαι σε θέση να ανταπεξέλθω φυσικά και αβίαστα στις απαιτήσεις μιας συσχέτισης μαζί του;

Και έτσι ξεκινάει η διαδικασία της αναθεώρησης και του ξεκαθαρίσματος με σκοπό ενός υγιούς προσωπικού περιβάλλοντος που θα απαρτίζεται από ανθρώπους που δεν θα εξαντλούν την πολύτιμη ενέργειά μου και δεν θα σπαταλούν άσκοπα τον πολύτιμο χρόνο μου προς όφελός τους.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα -είναι και σκοπός ταυτόχρονα- να διατηρώ, ως επί το πλείστον, ειλικρινείς σχέσεις στη ζωή μου· σχέσεις που δεν θα ευδοκιμούσαν χωρίς αμοιβαιότητα και ισορροπία.

Αν το καλοσκεφτείτε, όλοι το κάνουν αυτό σε κάποιο βαθμό· είναι μία διαδικασία ασυνείδητη και συνήθως δύσκολο να την παραδεχτεί κάποιος από φόβο να μην τον χαρακτηρίσουν σνομπ.
Νομίζω ότι η, ζωτικής σημασίας, εξυγίανση της προσωπικής μας ζωής δεν χρειάζεται τέτοιου είδους ταμπέλες.
Κρατάμε μακριά ό,τι δεν λειτουργεί σωστά για εμάς δίχως φόβο και αναστολές. 🙂

Fatal Error.

by

My Mind(S)hell [Universe edition]

Νιώθεις το Σύμπαν μέσα σου.
Το Χρόνο που έφθειρε την ανθρωπότητα, την κάθε επιλογή του ανύπαρκτου Όλου, της ιστορίας των πάντων.
Κάθε προσπάθεια ανθρώπινη που οδήγησε στο Τέλος, στη συγχρονικότητα της ανυπαρξίας.
Συγκλίσεις ασυνείδητου συλλέγουν τα οράματα τούτης της ψυχής που αέναα στρυφογυρίζει γύρω από τον ίδιο άξονα επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη δίχως ίχνος ωριμότητας.

Χαροπαλεύει το Σύμπαν μέσα σου ουρλιάζοντας την Αλλαγή που δεν θες να αποδεχτείς, μια Αλλαγή της δυστυχίας του Όλου μα και του Ενός.
Ο Νους ισορροπεί στο ασταθές, στο άπειρο, στο πουθενά νικώντας κάθε φυσικό νόμο. Ο Θεός του Καινού θα γίνει ο Θεός του Κενού, μα όχι του Ικανού.
Η Έπαρση σαγηνεύει τους ανήμπορους, τους ανυπεράσπιστους, τους ανίκανους, τους άνοες, τους ΑΝ-.

Το Μήλο της Έριδος ήταν κόκκινο· η Παγκόσμια Επανάσταση του έδωσε το χρώμα της, μετά από ανθρώπινους αιώνες, μόνο μια άχρονη στιγμή του Όλου χρειάστηκε για να γίνουν όλα κόκκινα.
Μετά το κόκκινο, το λευκό και έπειτα τίποτα. Το Σύμπαν που κάποτε ένιωθες μέσα σου, που σπαρταρούσε, πέθανε. Έγινε ΑΝ-. Κι εσύ μαζί του.

< Fatal Error. An Error Has Been Encountered That Has Prevented Setup from Continuing. >

*** Please reinstall your Mind.

Φεβρουάριος 2015

 

Ξερολάκας ο Επικίνδυνος

by

«Ξερολάκας ο Επικίνδυνος» (ξερόλας + μαλ@κας)

«Ξερολάκας ο Επικίνδυνος» (ξερόλας + μαλ@κας)

Είναι αυτό το είδος του ανθρώπου που θα ευχόσουν να μην αναπαράχθει για να σωθεί η ανθρωπότητα.
Η εμμονή τους σε αυτό που κατέχουν ή νομίζουν ότι κατέχουν, ως μία και πάσα αλήθεια, είναι το βασικό χαρακτηριστικό τους· αυτό που τους κάνει αντιπαθείς -περιέργως, ταυτόχρονα και συμπαθείς σε κάποιους άλλους- και, υπό συνθήκες, επικίνδυνους.
Έχουν την έμφυτη τάση να είναι υπερόπτες, αν και μερικοί του είδους κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να μη γίνει αντιληπτή η υπεροψία τους ώστε να κερδίσουν ακόλουθους που θα τους χειροκροτούν, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους ή ακόμα και γοητεύοντάς τους· φυσικά, ποτέ δεν θα παραδεχτούν ότι αυτή είναι η μέθοδός τους.

Είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό σχετικά γρήγορα, αν δεν έχεις IQ υπό του 0 ή δεν έχεις -ατυχώς- αναπτύξει ήδη συναισθήματα συμπάθειας για το άτομό τους οπότε και θα πάρει χρόνο να γίνει αντιληπτό, αν ποτέ γίνει.
Αν δεν τα καταφέρουν, γίνονται επιθετικοί, αγενείς, εύθικτοι -ο βαθμός εξαρτάται από την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα αυτοελέγχου- και μπαίνουν στη διαδικασία να σε προσβάλλουν έμμεσα ή άμεσα (προσωπικές επιθέσεις, παθητική επιθετικότητα, κλπ) και γενικά έχουν την τάση και την επιθυμία να σε ακυρώσουν ως προσωπικότητα (invalidation) με τρόπους που δεν είναι πάντα αντιληπτοί από όλους, ειδικά από αυτούς που τάσσονται στο πλευρό τους (αυτή είναι μια κατηγορία ανθρώπων που αξίζει ανάλυσης), δηλαδή τον πολύτιμο στρατό τους· κατά μία έννοια αυτοί είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι».
Αρκετοί από αυτούς αυτοχαρακτηρίζονται υπερασπιστές του Δημοκρατικού ιδεώδους. Κάτι που όσο τους γνωρίζεις αντιλαμβάνεσαι πως όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά αυτό λειτουργεί ως άλλοθι για να καλύψουν τον φασιστάκο που κρύβουν μέσα τους.

Κι εκεί ξεκινά η παρατήρηση του φαύλου κύκλου των αντιφάσεων σε θέσεις, απόψεις και πράξεις.
Συνήθως είναι το είδος του ανθρώπου που μπορεί να σε βγάλει εκτός εαυτού σε χρόνο 0 αν έχεις στοιχειώδη λογική διότι φροντίζει να καταπατά -εσκεμμένα συνήθως ως μέρος τακτικής- όλους τους κανόνες της λογικής και καθιστά αδύνατο τον όποιο εποικοδομητικό διάλογο. Η επικοινωνία γίνεται ανέφικτη.
Τους συναντάς παντού, αλλά έχουν μία ισχυρή τάση να εισχωρούν σε ομάδες με ανθρωπους με κοινά ενδιαφέροντα γιατί είναι ο σίγουρος τρόπος να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση μιας και θα κινούνται σε χώρο που γνωρίζουν καλά το αντικείμενό του επιδεικνύοντας τη γνώση που κατέχουν ή που νομίζουν ότι κατέχουν. Έτσι, από τη μία γίνονται δημοφιλείς και από την άλλη καλύπτονται τα ισχυρά συναισθήματα ανεπάρκειας που τους χαρακτηρίζουν.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αρκετών του είδους είναι η έλλειψη humor και η αδυναμία να γελάσουν ειλικρινώς, ειδικά αν κάποιος άλλος της ομάδας/παρέας κλπ έχει τραβήξει την προσοχή με το έξυπνο humor του διότι αναπτύσσεται ανταγωνισμός. Είναι πολύ πιθανό να τον βάλουν σε μία νοητή λίστα των ανθρώπων που αντιπαθούν και μελλοντικά να μη χάνουν την ευκαιρία να τον πολεμήσουν. Όπως ακριβώς κάνουν με όσους δεν επιθυμούν να γίνουν ακόλουθοί τους. Αυτοί που θα αρνηθούν να υπακούσουν στις εντολές ή τις επιθυμίες τους θα υποστούν την κατακραυγή τους που συνήθως έχει κοινωνικό αντίκτυπο, είτε πρόκειται για την μικρή κοινωνία στην οποία ζουν, είτε για την online κοινωνία στην οποία κινούνται αμφότεροι.

Ο ηθικός διασυρμός του εχθρού είναι η αγαπημένη τους μέθοδος, συχνά προσποιούμενοι το θύμα και τον αδικημένο, ωστόσο υπάρχουν κι αυτοί που πραγματικά πιστεύουν ότι είναι θύματα και αδικημένοι όταν δεν έχει ικανοποιηθεί ή όταν έχει πληγωθεί ο εγωισμός τους. Η επιθυμία εκδίκησης είναι ισχυρή και συχνά διανθίζεται από ηθική. Ποιός θα μπορούσε να τα βάλει με ένα ηθικό επιχείρημα, ακόμα και γελοιωδώς παράλογο, ειδικά όταν έχει ένα στρατό χρήσιμων ηλίθιων να το υπερασπίζονται και να το χειροκροτούν; Σίγουρα όχι πολλοί.
Το πιο δυσάρεστο κομμάτι, όσον αφορά σε μία τέτοια συναναστροφή, είναι στην περίπτωση που έχεις αναπτύξει προσωπική σχέση μαζί τους. Όλα τα παραπάνω αποκτούν προσωπική χροιά. Είναι παραπάνω από πιθανό να έχουν κτητικά συναισθήματα, ακόμα και αν δεν το παραδέχονται, διότι μπορεί να είναι μία μη κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά και στο παρελθόν να έμαθαν να το κρύβουν.

Κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού του θύματός τους τούς προκαλεί μεγαλύτερα συναισθήματα ανεπάρκειας και αυτά τους οδηγούν στην προσπάθεια να ανακαλύψουν τρόπους παγίδευσης.

Τα πιο εύκολα θύματα γι αυτούς είναι οι συναισθηματικά ευάλωτοι/αδύναμοι άνθρωποι γιατί είναι οι πιο εύκολα διαχειρίσημοι και όσο πιο μόνοι/απομονωμένοι είναι, τόσο πιο εύκολο να πέσουν στον ιστό τους.

Αν παρατηρήσει κανείς τους cult leaders και τα θύματα των cults θα δει ακριβώς αυτά τα patterns.
Ο Ξερολάκας ο Επικίνδυνος είναι πολύ πιθανό να πάσχει από μία ή και παραπάνω διαταραχές προσωπικότητας, πχ Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας.
Ο προβληματισμός μου ανέκαθεν ήταν ο εξής:

Πώς αντιμετωπίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος; Ως ψυχικά ασθενής ή ως ενοχλητικός μαλάκας; Να δείξεις κατανόηση και ενσυναίσθηση, να τον αγνοήσεις ή να προσπαθήσεις να προστατεύσεις και άλλους ανθρώπους από αυτόν; Τί είναι λογικό, ηθικό, σωστό;

Ό,τι μας δίνει ζωή…

by

20130913-150358.jpgΑυτά που ο θυμός με έκανε να σκοτώσω μέσα μου και τώρα μετανιώνω, ψάχνω τρόπο να βρω να φέρω πίσω… Τον τρόπο να κρατήσω ζωντανή την ανάμνησή σου ψάχνω στην ψυχή μου.
Κι αν οι στιγμές μας μοιάζουν πια σαν απλησίαστη ανάγκη, απλώνω τις σκέψεις μου να φτάσουν τις δικές σου. Δεν μπορεί, κάπου θα συναντηθούν ξανά, κάπου εκεί στα όμορφα που συναντιόμασταν παλιά, εκεί που χτίζαμε όμορφες εικόνες από το μέλλον και που θα κάναμε τα πάντα να μη γίνει παρελθόν. Θυμάσαι…;

Όπου κι αν είμαι, είσαι. Εκεί, εδώ, παντού. Πάντα. Κι ας είσαι η άνοιξή μου, κι ας πλησιάζει το φθινόπωρο, κι ας βρέχει απόψε.
Μόνο αυτήν την αγκαλιά μη χάσουμε…
Ας αφήσουμε ζωντανό ό,τι μας κρατά ζωντανούς. Ξέρουμε καλά και οι δυο μας πως η αυτοκαταστροφική μας φύση μπορεί να θανατώσει ό,τι αγαπήσαμε και ό,τι μας δίνει ζωή.

 

Riverside – We Got Used To Us
When I scroll back through our recent days
Try to understand how we could forget
We made a promise to one another
that nothing would ever break what we had
Now we never talk when we fall apart
We never talk when we fall apart

We pretend we're OK, surrounding ourselves
with one-way friendships and so-called friends

I know we got used to new us,
and I don't want to be there
I don't want to be there where we are
I know we got used to new life,
and I don't want to be there
No, I don't want to be there where we are

Silence fallen between
All the doors are locked,
all the words unsaid,
and we're still afraid of time
Started to keep ourselves
at a distance that we could control
Not too close
Not too far
Now we never talk when we fall apart
We just never talk when we fall apart
We pretend we're OK by filling up our inner space
with little hates and so-called love

I know we got used to new us,
and I don't want to be there
I don't want to be there where we are
I know we got used to new life,
and I don't want to be there
No, I don't want to be there where we are 

I know we got used to new us,
and I don't want to be there
I don't want to be there where we are
I don't want to be there
I don't want to be there where we are
So walk away with me

For Suicidal Soulmates…

by

Έχουν περάσει σχεδόν 2 χρόνια από τη σκέψη και επιθυμία να κάνω μουσικές συλλογές με τραγούδια που έχω αγαπήσει τα τελευταία χρόνια, αλλά και εκείνα τα προηγούμενα που σχεδόν έχω ξεχάσει.

Το 1ο compilation ήταν έτοιμο από καιρό και ο τίτλος του είναι «For Suicidal Soulmates…».
Εν καιρώ θα ακολουθήσουν κι άλλα παρόμοιου ύφους, αλλά και όχι μόνο.

Ακούγεται καλύτερα τις βραδυνές ώρες και αν η θλίψη και η μελαγχολία είναι τα κύρια συναισθήματα που νιώθεις, αυτό είναι η ιδανική τροφή για τη διαιώνισή τους…

 

  1. Heaven’s Heathens – Oh Darling (5:29)
  2. The Great Park – We Could Have, We Should Have, We Didn’t (6:05)
  3. Bright Eyes – Padraic, My Prince (3:48)
  4. Ghost Trains – Where Lovers Die (4:16)
  5. Tim O’Brien – The Garden (3:21)
  6. Brendan Perry – Medusa (6:08)
  7. Midlake – Acts of Man (2:57)
  8. Madrugada – The Riverbed (4:44)
  9. The Mayan Factor – Beauty And The Beast (4:44)

Sivert Høyem – Where Is My Moon Tonight?

by

Πάει καιρός που έχουμε να τα πούμε και η κυκλοφορία του νέου single του Sivert Høyem στις 6 του Σεπτέμβρη ας πούμε πως στάθηκε η αφορμή για τούτο εδώ το post.
Μετά από ένα χρόνο από το «Long Slow Distance» αναμένουμε το νέο του album και φυσικά και την επιστροφή του με τα μοναδικά lives που μας έχει συνηθίσει. Υποθέτω πως γύρω στο Δεκέμβρη θα τον δούμε μιας και το «Autumn In Arcadia tour» ξεκινά στις 4 Οκτωβρίου από το Tromsø (Νορβηγία). 🙂

Θα είναι το 5ο προσωπικό του album και η περιέργεια για τον ήχο του και την συναισθηματική παλέτα του δεν θα μπορούσα να την κρύψω.
Μια πινελιά την έχουμε ήδη με το «Where Is My Moon?» που παρ’ ότι δεν κάνει την έκπληξη, είναι ένα όμορφο και αντιπροσωπευτικό δείγμα του Sivert.