Κάποιες αναμνήσεις τελικά είναι πιο δυνατές από όσο θα περιμέναμε και ο χρόνος δεν τις αγγίζει…
Απλά ζουν μέσα μας και κάθε που ξυπνάνε, αγκαλιάζουν την ψυχή μας με νοσταλγία.
Και μετά πάλι χάνονται στο όμορφα σμιλευμένο κουτάκι τους, εκεί που όλες αυτές οι μαγικές στιγμές έχουν αποκτήσει τη δική τους μοναδική αξία. Για εμάς και μόνον εμάς.
Μπορεί να ξεχνάμε τα πρόσωπα, αλλά τα συναισθήματα που νιώσαμε γι αυτά, ποτέ…
Γιατί έτσι είναι η φτιασιά του ανθρώπινου νου, να θυμάται ό,τι έχει ζήσει μέσα από ό,τι έχει νιώσει.
Τελικά, αυτό είμαστε. Ό,τι έχουμε νιώσει και ό,τι έχουμε κάνει τους άλλους να νιώσουν.

Σπουδαίο πράγμα να μπορείς να προκαλείς συναισθήματα στους ανθρώπους γύρω σου, να τους αγγίζεις με τις ομρφιές σου, αλλά και με τις σκοτεινές πτυχές του εαυτού σου.
Να συναντάς τον έρωτα και να τον αφήνεις να σε λιώνει κι εσύ να απολαμβάνεις κάθε σταγόνα του μυαλού σου που κυλά για χάρη του.
Να γνωρίζεις το βάθος της καρδιάς σου, τη δύναμη του μυαλού σου, τις αντοχές σου, τις ανάγκες σου, τον μοναδικό εαυτό σου που ξεπηδά μέσα από κάθε καινούρια εμπειρία.
In other words… Να ζεις. Για να δημιουργείς καινούριες αναμνήσεις γι αυτό το όμορφο κουτάκι που τόσο αχόρταγα θα τις κλείνει μέσα του μέχρι να έρθει πάλι η ώρα που θα ανοίξει για να σου χαρίσει μία, με αφορμή μιας μυρωδιάς, ενός ήχου, ενός αγαπημένου τραγουδιού…