«Ξερολάκας ο Επικίνδυνος» (ξερόλας + μαλ@κας)

Είναι αυτό το είδος του ανθρώπου που θα ευχόσουν να μην αναπαράχθει για να σωθεί η ανθρωπότητα.
Η εμμονή τους σε αυτό που κατέχουν ή νομίζουν ότι κατέχουν, ως μία και πάσα αλήθεια, είναι το βασικό χαρακτηριστικό τους· αυτό που τους κάνει αντιπαθείς -περιέργως, ταυτόχρονα και συμπαθείς σε κάποιους άλλους- και, υπό συνθήκες, επικίνδυνους.
Έχουν την έμφυτη τάση να είναι υπερόπτες, αν και μερικοί του είδους κάνουν φιλότιμες προσπάθειες για να μη γίνει αντιληπτή η υπεροψία τους ώστε να κερδίσουν ακόλουθους που θα τους χειροκροτούν, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους ή ακόμα και γοητεύοντάς τους· φυσικά, ποτέ δεν θα παραδεχτούν ότι αυτή είναι η μέθοδός τους.

Είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό σχετικά γρήγορα, αν δεν έχεις IQ υπό του 0 ή δεν έχεις -ατυχώς- αναπτύξει ήδη συναισθήματα συμπάθειας για το άτομό τους οπότε και θα πάρει χρόνο να γίνει αντιληπτό, αν ποτέ γίνει.
Αν δεν τα καταφέρουν, γίνονται επιθετικοί, αγενείς, εύθικτοι -ο βαθμός εξαρτάται από την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα αυτοελέγχου- και μπαίνουν στη διαδικασία να σε προσβάλλουν έμμεσα ή άμεσα (προσωπικές επιθέσεις, παθητική επιθετικότητα, κλπ) και γενικά έχουν την τάση και την επιθυμία να σε ακυρώσουν ως προσωπικότητα (invalidation) με τρόπους που δεν είναι πάντα αντιληπτοί από όλους, ειδικά από αυτούς που τάσσονται στο πλευρό τους (αυτή είναι μια κατηγορία ανθρώπων που αξίζει ανάλυσης), δηλαδή τον πολύτιμο στρατό τους· κατά μία έννοια αυτοί είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι».
Αρκετοί από αυτούς αυτοχαρακτηρίζονται υπερασπιστές του Δημοκρατικού ιδεώδους. Κάτι που όσο τους γνωρίζεις αντιλαμβάνεσαι πως όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά αυτό λειτουργεί ως άλλοθι για να καλύψουν τον φασιστάκο που κρύβουν μέσα τους.

Κι εκεί ξεκινά η παρατήρηση του φαύλου κύκλου των αντιφάσεων σε θέσεις, απόψεις και πράξεις.
Συνήθως είναι το είδος του ανθρώπου που μπορεί να σε βγάλει εκτός εαυτού σε χρόνο 0 αν έχεις στοιχειώδη λογική διότι φροντίζει να καταπατά -εσκεμμένα συνήθως ως μέρος τακτικής- όλους τους κανόνες της λογικής και καθιστά αδύνατο τον όποιο εποικοδομητικό διάλογο. Η επικοινωνία γίνεται ανέφικτη.
Τους συναντάς παντού, αλλά έχουν μία ισχυρή τάση να εισχωρούν σε ομάδες με ανθρωπους με κοινά ενδιαφέροντα γιατί είναι ο σίγουρος τρόπος να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση μιας και θα κινούνται σε χώρο που γνωρίζουν καλά το αντικείμενό του επιδεικνύοντας τη γνώση που κατέχουν ή που νομίζουν ότι κατέχουν. Έτσι, από τη μία γίνονται δημοφιλείς και από την άλλη καλύπτονται τα ισχυρά συναισθήματα ανεπάρκειας που τους χαρακτηρίζουν.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αρκετών του είδους είναι η έλλειψη humor και η αδυναμία να γελάσουν ειλικρινώς, ειδικά αν κάποιος άλλος της ομάδας/παρέας κλπ έχει τραβήξει την προσοχή με το έξυπνο humor του διότι αναπτύσσεται ανταγωνισμός. Είναι πολύ πιθανό να τον βάλουν σε μία νοητή λίστα των ανθρώπων που αντιπαθούν και μελλοντικά να μη χάνουν την ευκαιρία να τον πολεμήσουν. Όπως ακριβώς κάνουν με όσους δεν επιθυμούν να γίνουν ακόλουθοί τους. Αυτοί που θα αρνηθούν να υπακούσουν στις εντολές ή τις επιθυμίες τους θα υποστούν την κατακραυγή τους που συνήθως έχει κοινωνικό αντίκτυπο, είτε πρόκειται για την μικρή κοινωνία στην οποία ζουν, είτε για την online κοινωνία στην οποία κινούνται αμφότεροι.

Ο ηθικός διασυρμός του εχθρού είναι η αγαπημένη τους μέθοδος, συχνά προσποιούμενοι το θύμα και τον αδικημένο, ωστόσο υπάρχουν κι αυτοί που πραγματικά πιστεύουν ότι είναι θύματα και αδικημένοι όταν δεν έχει ικανοποιηθεί ή όταν έχει πληγωθεί ο εγωισμός τους. Η επιθυμία εκδίκησης είναι ισχυρή και συχνά διανθίζεται από ηθική. Ποιός θα μπορούσε να τα βάλει με ένα ηθικό επιχείρημα, ακόμα και γελοιωδώς παράλογο, ειδικά όταν έχει ένα στρατό χρήσιμων ηλίθιων να το υπερασπίζονται και να το χειροκροτούν; Σίγουρα όχι πολλοί.
Το πιο δυσάρεστο κομμάτι, όσον αφορά σε μία τέτοια συναναστροφή, είναι στην περίπτωση που έχεις αναπτύξει προσωπική σχέση μαζί τους. Όλα τα παραπάνω αποκτούν προσωπική χροιά. Είναι παραπάνω από πιθανό να έχουν κτητικά συναισθήματα, ακόμα και αν δεν το παραδέχονται, διότι μπορεί να είναι μία μη κοινωνικά αποδεκτή συμπεριφορά και στο παρελθόν να έμαθαν να το κρύβουν.

Κάθε προσπάθεια απεγκλωβισμού του θύματός τους τούς προκαλεί μεγαλύτερα συναισθήματα ανεπάρκειας και αυτά τους οδηγούν στην προσπάθεια να ανακαλύψουν τρόπους παγίδευσης.

Τα πιο εύκολα θύματα γι αυτούς είναι οι συναισθηματικά ευάλωτοι/αδύναμοι άνθρωποι γιατί είναι οι πιο εύκολα διαχειρίσημοι και όσο πιο μόνοι/απομονωμένοι είναι, τόσο πιο εύκολο να πέσουν στον ιστό τους.

Αν παρατηρήσει κανείς τους cult leaders και τα θύματα των cults θα δει ακριβώς αυτά τα patterns.
Ο Ξερολάκας ο Επικίνδυνος είναι πολύ πιθανό να πάσχει από μία ή και παραπάνω διαταραχές προσωπικότητας, πχ Ναρκισσιστική Διαταραχή Προσωπικότητας.
Ο προβληματισμός μου ανέκαθεν ήταν ο εξής:

Πώς αντιμετωπίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος; Ως ψυχικά ασθενής ή ως ενοχλητικός μαλάκας; Να δείξεις κατανόηση και ενσυναίσθηση, να τον αγνοήσεις ή να προσπαθήσεις να προστατεύσεις και άλλους ανθρώπους από αυτόν; Τί είναι λογικό, ηθικό, σωστό;