Αυτοκαταστροφικές σκέψεις…

…κλεισμένες μέσα σε ένα παλιό ξύλινο κασόνι. Χαραγμένη πάνω του κάθε στιγμή που πόνεσε και πονάει ακόμα κάθε που η ανάμνησή της αναδύεται από μέσα του. Δίπλα τους κι εκείνο το μικρό, ροζ, γυάλινο μπουκαλάκι σχεδόν γεμάτο δάκρυα από όλες τις στιγμές που δεν κατάφερα να σταθώ δυνατή και λύγιζα. Ήταν πολλές. Πώς θα μπορούσε […]

Οι θησαυροί μου: Dreadnaught – Flowers

Πριν μερικές μέρες αποφάσισα πως πρέπει να αποκαταστήσω τις σχέσεις μου με τη μουσική που έχω αγαπήσει για τον απλούστατο λόγο ότι κάθε φορά που προσπαθούσα να θυμηθώ έναν τίτλο από τραγούδι -που είναι all time favourite- διαπίστωνα πως δεν τον θυμάμαι. Πολύ συχνά ούτε καν τον καλλιτέχνη. Τα σημάδια της υπερφόρτωσης του εγκεφάλου με […]

Όχι άλλα ψέμματα…

Έχει  μέρες τώρα που θέλω να γράψω. Πράγματα πολλά. Και όλα ακατάστατα. Απογοήτευση, θυμός, θλίψη. Κι εκεί κοντά καραδοκεί ο Πόνος. Τελευταία έχω αποκτήσει πολύ στενές σχέσεις μαζί του. Σε όλα τα επίπεδα. Σωματικά και ψυχικά. Δεν μπορώ να πω. Με εκπλήσσει σχεδόν καθημερινά. Μα πιο πολύ θαυμάζω τον τρόπο που δεν βρήκα ποτέ να […]

Πεταλούδες από στάχτες γίνονται;

«Τόσες στάχτες γύρω της δεν είχε ξαναδεί. Θα μπορούσε να φτιάξει τόσες γκρι πεταλούδες από αυτήν την καταστροφή. Να τους δώσει ο,τι χρώματα ήθελε και να ξεκινήσει η ζωή ξανά μέσα από αυτές. Αντ’ αυτού, στεκόταν εκεί αμίλητη και δεν ονειρευόταν πια. Ούτε σκεφτόταν. Ούτε ένιωθε. Δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά αυτό. Σταματημένο το μυαλό […]

Θυμάσαι…;

Κάποιες αναμνήσεις τελικά είναι πιο δυνατές από όσο θα περιμέναμε και ο χρόνος δεν τις αγγίζει… Απλά ζουν μέσα μας και κάθε που ξυπνάνε, αγκαλιάζουν την ψυχή μας με νοσταλγία. Και μετά πάλι χάνονται στο όμορφα σμιλευμένο κουτάκι τους, εκεί που όλες αυτές οι μαγικές στιγμές έχουν αποκτήσει τη δική τους μοναδική αξία. Για εμάς […]