Αυτά που ο θυμός με έκανε να σκοτώσω μέσα μου και τώρα μετανιώνω, ψάχνω τρόπο να βρω να φέρω πίσω… Τον τρόπο να κρατήσω ζωντανή την ανάμνησή σου ψάχνω στην ψυχή μου. Κι αν οι στιγμές μας μοιάζουν πια σαν απλησίαστη ανάγκη, απλώνω τις σκέψεις μου να φτάσουν τις δικές σου. Δεν μπορεί, κάπου θα […]
Με ταξίδεψες στο «εκεί» χωρίς καν να με φυλάξεις. Ελάχιστες στιγμές χρειάστηκαν και όλα τ’ άσπρα, κόκκινα τα έκανες. Τώρα, μπορείς να με αφήσεις μόνη να πενθήσω τη στιγμή. Αιχμηρή η αδράνεια που ζήσαμε κι μ’ έκοψες με δαύτην. Εκεί σε περίμενα κι εκεί ήταν που δεν ήρθες. Σε μιας στιγμής την άκρη. Ακριβώς εκεί […]
»Παγιδευμένα όνειρα μέσα στη πραγματικότητα που αρνούμαι να ζήσω. Όλα μου τα όνειρα έχουν τη μυρωδιά του κορμιού σου, αυτή που μετά από μια νύχτα έρωτα και πάθους, με γέμιζε ευτυχία. Αυτήν που ψάχνω κάθε μέρα στη μίζερη ρουτίνα μου, αλλά δίχως εσένα πώς θα μπορούσε να υπάρχει; Η έλλειψή σου μουδιάζει το μυαλό μου, […]
Μια εικόνα γυρνάει στο μυαλό του κάθε φορά που τη συναντά. Μια εικόνα που στάζει κόκκινο. Κλείνει τα μάτια του προσπαθόντας να αποφύγει όλα όσα δεν θέλει να βλέπει, αλλά η μυρωδιά τους τον οδηγούν σε αναφιλητά που δεν μπορεί να σταματήσει. Για ώρα. Μέχρι που τα μάτια του ανοίγει για να δει τί ήταν […]
Πόσο ψεύτικες μπορούν να γίνουν ακόμα και οι πιο αληθινές σχέσεις της ζωής μας. Να βλέπεις και να νιώθεις την υποκρισία να ξεπροβάλλει μέσα από κάθε αγκαλιά, κάθε φιλί που μέχρι πριν ήταν αυτό που γέμιζε με φως και ομορφιά τις άσχημες στιγμές σου. Φοβάμαι τη μέρα που θα ξημερώσει μήπως μια ακόμα διαπίστωση υποκρισίας […]
…κλεισμένες μέσα σε ένα παλιό ξύλινο κασόνι. Χαραγμένη πάνω του κάθε στιγμή που πόνεσε και πονάει ακόμα κάθε που η ανάμνησή της αναδύεται από μέσα του. Δίπλα τους κι εκείνο το μικρό, ροζ, γυάλινο μπουκαλάκι σχεδόν γεμάτο δάκρυα από όλες τις στιγμές που δεν κατάφερα να σταθώ δυνατή και λύγιζα. Ήταν πολλές. Πώς θα μπορούσε […]
Μια νύχτα το παράθυρο θα κλείσω, για να ανοίξω σε όνειρα μια δίνη. Όχι απατηλά. Όχι ψεύτικα. Όχι ουτοπικά. Από εκείνα τα όμορφα, τ’ αληθινά που τόση ανάγκη έχω να δω, να φτιάξω, να πιστέψω. Όχι από εκείνα που μου έφτιαχναν οι άλλοι, χρόνια τώρα. Εκείνα που μου γκρέμιζαν πριν προλάβω να τ’ αγγίξω. Αλλά […]
Δύναμη. Ενέργεια. Ένταση. Πλήρωση. Αναζωογόνηση. Λύτρωση. Πάθος. Έρωτας. Όλα εκεί καταλήγουν όταν μιλάω για τον Sivert Høyem. Στη μία και μόνη έννοια, στο ένα και μοναδικό συναίσθημα που μπορεί να περιγράψει ό,τι αισθάνομαι γι αυτήν την τόσο ερωτικά μελωδική ύπαρξη στη ζωή μου. Αυτό που ζήσαμε πριν από 2 μέρες (22/10/2010) στο Principal Club Theater […]
Έχει μέρες τώρα που θέλω να γράψω. Πράγματα πολλά. Και όλα ακατάστατα. Απογοήτευση, θυμός, θλίψη. Κι εκεί κοντά καραδοκεί ο Πόνος. Τελευταία έχω αποκτήσει πολύ στενές σχέσεις μαζί του. Σε όλα τα επίπεδα. Σωματικά και ψυχικά. Δεν μπορώ να πω. Με εκπλήσσει σχεδόν καθημερινά. Μα πιο πολύ θαυμάζω τον τρόπο που δεν βρήκα ποτέ να […]
«Τόσες στάχτες γύρω της δεν είχε ξαναδεί. Θα μπορούσε να φτιάξει τόσες γκρι πεταλούδες από αυτήν την καταστροφή. Να τους δώσει ο,τι χρώματα ήθελε και να ξεκινήσει η ζωή ξανά μέσα από αυτές. Αντ’ αυτού, στεκόταν εκεί αμίλητη και δεν ονειρευόταν πια. Ούτε σκεφτόταν. Ούτε ένιωθε. Δεν είχε συμβεί ποτέ ξανά αυτό. Σταματημένο το μυαλό […]
