Madrugada live in Thessaloniki @ Principal Club Theater (26/5/2008)

MadrugadaΑκόμα δεν έχω καταφέρει να επανέλθω στην πραγματικότητα μετά το συγκλονιστικό live των Madrugada
Μια μέρα και κάτι μετά και η δύναμη της επαφής με τον αγαπημένο σου καλλιτέχνη, η μοναδική ευκαιρία που έχεις να τον αποθεώσεις και να σε στείλει σε άλλη διάσταση με την ερμηνεία του είναι ανεπανάληπτο συναίσθημα.

Ο Sivert αν και λογικά θα έπρεπε να ήταν ταλαιπωρημένος μετά από έναν ολόκληρο μήνα καθημερινών συναυλιών, έμοιαζε να έχει ακόμα πολλά αποθέματα.
Όλοι τους έμοιαζαν να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους κάνοντας μας να παθιαζόμαστε πολλές φορές όπως στο «Black Mambo» που μοιάζει να το απολαμβάνει πολύ στη σκηνή, στο «Blood Shot Adult Commitment» και «Vocal». Ειδικά προς το τέλος του live με το «Lucy One» η συμμετοχή του κοινού ήταν ηδονική.

Εκπληκτικό όπως πάντα το «Strange Colour Blue», ενώ το «Majesty» νομίζω πως ήταν μαγευτικό… Μάλλον καλύτερο σαν live.
Τα τραγούδια τους από το πρόσφατο album τους, ανατριχιαστικά… Τέτοια τραγούδια δεν γράφονται συχνά. Το συναίσθημα στα ύψη… Ακόμα δεν έχω επιστρέψει…
Δεν μπορώ να ακούσω οτιδήποτε άλλο…
Σκέφτομαι σοβαρά να πάω μια βόλτα από Νορβηγία να τους ξαναδώ.

Κοντά στα 1700 άτομα μέσα στο Principal να αποθεώνουμε αυτήν την εκπληκτική μπάντα από τη Νορβηγία που είμαι σίγουρη πως όλοι μας ευχόμασταν να μην είναι αυτή η τελευταία φορά που την απολαμβάνουμε ζωντανά.

Το live τους στην Θεσσαλονίκη ήταν πολύ παραπάνω από αυτό που περίμενα.
Το κοινό θερμό και σε κάποιες στιγμές απολαυστικά ζωντανό.

Μακάρι να μην είναι το τέλος…

Setlist:

Whatever Happened To You
Hour Of The Wolf
Look Away Lucifer
Belladonna
Strange Colour Blue
Highway Of Light
Majesty
Honey Bee
Hands Up, I Love You
New Woman, New Man
Black Mambo
Bloodshot Adult Commitment
7 Seconds
Valley Of Deception
1st Encore
Vocal
The Kids Are On High Street
Lucy One / I Wanna Be Your Dog
2nd Encore
Only When You’re Gone

Υ.Γ.: Κρίμα που δεν μπορεί να μεταφερθεί το πραγματικό feeling μέσω των videos… 🙁

Madrugada

Και αφού 4 μήνες τώρα έχει λιώσει στο winamp μου όλο το νέο album των συναρπαστικών Madrugada και αφού κάθε φορά που το ακούω νιώθω το ίδιο δέος για αυτό το συγκρότημα, όπως τόσα χρόνια και εν όψει των δύο live τους στην Αθήνα (24/5 και 25/5) και ένα στην Θεσσαλονίκη (26/5), νομίζω πως έστω ένα post είναι το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω.
Ποιό όμως από τα 9 τραγούδια;

Όποτε σκέφτομαι ποιο από όλα είναι το πιο αγαπημένο μου και πάνω που λέω πως είναι αυτό που μόλις άκουσα, αρχίζει το επόμενο και το δίλημμα συνεχίζει να υφίσταται. Κάπως έτσι και τώρα.
Την αφορμή για τούτο εδώ το post την πήρα με το «Whatever Happend To You?». Το 1ο τραγούδι του album που μου «μίλησε». Και είπε πολλά. Και θα μου λέει για χρόνια. Ακολούθησε το τόσο παράφορα μελαγχολικό «Honey Bee» που αν κάτι έχει πάει στραβά, κάτι σου ‘χει ρίξει το brightness και το saturation, είσαι λίγο πριν σε πάρουν τα ζουμιά και το ακούσεις, δεν θα αντέξεις πάνω από 1’. Εγγυημένα.
Και να που άρχισε το «Valley Of Deception». Πώς μπορεί ένα τραγούδι να σε κάνει να παίρνεις αγκαλιά το μαξιλάρι σου και να ονειρεύσαι… Να χάνεσαι με τη σκέψη του καλού σου και να πλάθεις εικόνες για τη στιγμή που θα χάνεσαι πάλι σε μια κοιλάδα (ψευδ)αισθήσεων μαζί του…

Αν συνεχίσω έτσι, θα κάνω review για το album…
Τα υπόλοιπα ίσως κάποια άλλη φορά που θα με φέρει ο δρόμος μου από εδώ…

http://www.madrugada.net
http://www.madrugadamusic.com
http://www.last.fm/music/Madrugada
http://www.myspace.com/wearemadrugada

The Loveless – To Wait

Όταν ένα τραγούδι σε φορτίζει, σε πηγαίνει αλλού (και καμιά φορά ξεχνά να σε φέρει πίσω…), τί θα μπορούσες να πεις γι αυτό;
Πώς να το περιγράψεις….

Μια κιθάρα που με κάνει να ανατριχιάζω στο ξεκίνημα του τραγουδιού, αλλά και στη συνέχεια να μη με αφήνει να χορτάσω τον ήχο της…
Μια φωνή μέσα από όνειρο, ήρεμη, ίσως ν’ αποπνέει λίγο πόνο…
Ένα τραγούδι που να θέλω ξανά και ξανά να το ακούω…

Οι Δανοί The Loveless, 3 πρώην μέλη των άλλων υπέροχων Saturnus στο, ίσως, πιο όμορφο τραγούδι τους από το demo τους το 2000.
Οι επιρροές από Saturnus είναι φανερές αν και στο συγκεκριμένο τραγούδι μου θυμίζουν αρκετά τους μοναδικούς Empyrium (ένα από τα συνώνυμα της θλίψης).
Ξέρετε… «Ode To Melancholy», «Lover’s Grief», «The Ensemble Of Silence», «Mourners»… 🙁

Δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να πω πως το είδος τους είναι Gothic Metal/Rock γιατί ίσως οι προκατειλημμένοι αρνητικά με το είδος δεν θα του δώσουν μια ευκαιρία και νομίζω πως είναι κρίμα…

To wait for you tonight
Here, where hope will end
To pass away like snow in the night
And I pray, yes I pray
For relief, for a pardon
And I love you now, yes I love you so
Forever, in vain I know, I know
To wait for you tonight
Here, where hope has come to an end
To wait, in vain I know, I know

To wait, in vain I know, I know
To wait here, as the darkness grows

«The Loveless – To Wait»

Houdini – Cards Trick

«Houdini – Cards Trick»

Δεν ξέρω ακριβώς το είδος του… Jazz-κάτι μάλλον…

Υπέροχο πιάνο, μια γλυκιά γυναικεία φωνή, σχεδόν κοριτσίστικη να συνοδεύεται από μια ανδρική δίνοντας ένα πολύ αισθησιακό αποτέλεσμα…
Βγάζει μια μελαγχολία χωρίς να είναι ξεκάθαρη… Ίσως ανάλογα την ώρα που θα το ακούσεις να σε αγγίξει διαφορετικά…
Στο πρώτο του άκουσμα μου άφησε παράξενη αίσθηση, αλλά το λάτρεψα…

Θόδωρος Παυλίδης & Γιάννης Τσανάκαλης – Η Μάνα εν κρύον νερόν

«Θόδωρος Παυλίδης & Γιάννης Τσανάκαλης – Η Μάνα εν κρύον νερόν»

Από τα πιο ωραία τραγούδια του Πόντου… :'(

Όταν γερά η μάνα και άλλο κε μπορεί
Ατότε θέλ’ βοήθειαν, ατότε θέλ’ ζωήν, ατότε θέλ’ ζωήν
Κι όταν θα έρτε η ώρα και άλλο κι θα ζει
Αμαν κε φτας το χρέος σοις θα καίεται η ψύ σ’

Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ’ κε μπαίν’
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν

Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν
Σον δύσκολον την ώρα σ’, μανίτσα, μανίτσα, μανίτσα’μ θα τσαείς
Η μάνα εν το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδί
τ’ ατηνές η αγάπη κε βρίεται ση γην

Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ’ κε μπαίν’
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν

Θα δεβαίνε τα χρόνεα, θα έρουμε και μεις
Ατά είναι με τη σειρά κε θα γλυτών’ κανείς, κε θα γλυτών’ κανείς
και ολ’ πρέπ’ να εξέρουμε σ’ αούτο την ζωήν
χωρίς τη μάνας την ευχήν κανείς κε λέπ’ χαΐρ’

Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ’ κε μπαίν’
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν, η μάνα να μη εν

Green Carnation – Maybe?

Μπαλάντα από gothic/progressive metal/rock συγκρότημα, που δεν θα την χαρακτήριζα καθόλου ως metal ballad.

Μελαγχολική κιθάρα, καθαρά φωνητικά που πλαισιώνουν το 1ο μισό του τραγουδιού. Στο 2ο μισό έρχεται η κορύφωση, το theremin δίνει μια spooky αίσθηση και εναλλάσσεται με μια μελαγχολική φωνούλα που συνοδεύει την απίστευτη κιθάρα, μέχρι το τέλος…

Κατά καιρούς μου έχουν κολλήσει τραγούδια και τραγούδια… Αυτό μάλλον έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο όμως…
Αν και το είχα ακούσει πολλές φορές, ακούγοντας το album, ένα βράδυ μου έβγαλε ό,τι προσπαθούσα να κρύψω…

Για κάποιον άγνωστο λόγο, όποτε δε νιώθω καλά και το βάζω να το ακούσω, παίζει για πολύ ώρα…
Με έναν στίχο που μάλλον λίγοι θα τον καταλάβουν και θα τον νιώσουν…

Maybe
Dreams apart
You’re visual for all
Maybe
Another time
You’re more than air
In another state of mind
You’re still dancing
In another state of mind

No need
To be afraid
You’re not visual for all
No need to hide
You’re no more than air
In another state of mind
You’re still dancing
In another state of mind
(You’re there)

Ίσως επειδή δε νιώθω τη λύτρωση μέχρι το τέλος του τραγουδιού, να το ακούω ξανά και ξανά…

[dewplayer:http://dl.dropbox.com/u/5317863/Music/Green%20Carnation%20-%20Maybe.mp3]
Green Carnation – Maybe?

Sivert Høyem – January 3rd

Για σήμερα, λόγω της ημέρας, διάλεξα, ένα συμπαθητικό τραγουδάκι του καταπληκτικού μουσικού από τη Νορβηγία, Sivert Høyem.
Τίτλος αυτού: «January 3rd» .: sample :.

Για όσους δεν λέει κάτι το όνομα, είναι ο τραγουδιστής των Madrugada που στα μέσα του Δεκέμβρη κυκλοφόρησε η 2η προσωπική του δουλειά με τίτλο «Exiles».
Η 1η του, «Ladies And Gentleman Of The Opposition», πραγματικά με είχε ενθουσιάσει, κυρίως το ταλέντο του Sivert χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα τραγούδια αυτά καθεαυτά δεν ήταν αξιόλογα.
Έτσι και στο «Exiles».

Για να είμαι ειλικρινής όμως, περίμενα κάτι άλλο, μάλλον εξ αιτίας της στιγμής. Δεν μπορώ να πω πως με χάλασε αυτό που άκουσα, αλλά ίσως κατά βάθος να ήθελα λίγο από Madrugada, κάτι που δεν θα έλεγα πως υπήρχε σε μεγάλο βαθμό, το αντίθετο θα μάλλον.
Μια αξιοπρεπέστατη δουλειά, πολύ προσεγμένη με έναν άλλον Sivert από αυτόν που έχουμε συνηθίσει μέσα στο αγαπημένο μας group.

Για περισσότερο Sivert: www.siverthoyem.com

Stream Of Passion – Computer Eyes

Πάει καιρός από τότε που είχα να ακούσω ένα τραγούδι τόσες πολλές φορές και να μην το χορταίνω, περιμένοντας να νιώσω κάτι παραπάνω σε κάθε νέο άκουσμά του.
Όχι πως περίμενα κάτι διαφορετικό όταν πίσω από αυτό το άκουσμα κρύβεται ένας μεγάλος συνθέτης και μουσικός, κατά τη γνώμη μου, που ότι έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος, είναι παραπάνω από αξιόλογα.
Το όνομα αυτού, Arjen Lucassen. Ιδρυτής των Ayreon, αλλά και όχι μόνο.

Θα θυμάστε το project του εν ονόματι Ambeon, πριν μερικά χρόνια με την 15χρονη τότε, Astrid van der Veen. Για να μην μιλήσουμε για τις συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα της metal όπως Mikael Akerfeldt (Opeth), Anneke van Giersbergen (The Gathering), Timo Kotipelto (Stratovarius) Bruce Dickinson (Iron Maiden), James LaBrie (Dream Theater), Eric Clayton (Saviour Machine) και άλλους πολλούς, μη έχοντας η λίστα τέλος.

Έχοντας ένα τέτοιο παρελθόν, δεν θα μπορούσε να είναι λιγότερο λαμπρό το παρόν του και υποθέτω ακόμα πιο πολύ το μέλλον του.
Πρωτοτυπόντας για μια ακόμα φορά, κάνει το εξής παρακινδυνευμένο, θα έλεγα.
Μαζεύει 4 μουσικούς που τους βρήκε μέσω του internet και μία φωνάρα, τη Μεξικανή Marcela Bovio (τραγουδίστρια των Elfonia), η οποία ήταν και η νικήτρια του διαγωνισμού για νέους τραγουδιστές που είχε γίνει στο site του. Όλοι τους από άλλες χώρες, αλλά αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο να συνεργαστούν. Έτσι λοιπόν όλο το album έγινε μέσω internet χωρίς οι συντελεστές του να γνωρίζονται IRL.
Το κα-τα-πλη-κτι-κό αποτέλεσμα έχει το επίσης καταπληκτκό όνομα Stream Of Passion.
Proggresive metal με στοιχεία συμφωνικού metal και πολύ πολύ πολύ ατμόσφαιρα. Τρομερές μελωδίες και για την ερμηνεία… Ε, δεν βρίσκω λόγια…

Η Marcela Bovio, μεγεύει με τη φωνή της, αλλά και με το βιολί της που κάνει ακόμα πιο μελωδικό το αποτέλεσμα δίνοντας μια πιο ρομαντική χροιά, αλλά ταυτόχρονα δυναμική.
Είμαι σίγουρη πως με το που θα την ακούσετε το μυαλό σας θα πάει στην Anneke Van Giersbergen. Μεγάλη ομοιότητα.
Σε διάφορα σημεία ίσως και να θυμίζει λιγάκι και την Tarja Turunen.

Όλα αυτά, λοιπόν, ήταν ο «μικρός» πρόλογος για να πω μετά από πολύ καιρό το τραγούδι της ημέρας… 😛

«Computer Eyes» (sample)

( Διασκευή του ομότιτλου τραγουδιού του Arjen Lucassen 12 χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Actual Fantasy» στο οποίο βρισκόταν. Τί album κι αυτό…)

Από την αρχή καταλαβαίνεις τι πρόκειται να ακολουθήσει, αλλά στα μισά του τραγουδιού ξεκινά μία κιθάρα… Ρε παιδιά δεν το χορταίνω το κομμάτι σας λέω…
Να ακούς την ηλεκτρική με το πιάνο και ξαφνικά την Marcela…
Έχω ανατριχιάσει…

Επειδή όμως είναι μια καλή ευκαιρία να πω και ακόμα ένα, τώρα που σας έχω ψήσει λιγουλάκι (δεν το έκανα ακόμααα;;; :p), ακούστε και απολαύστε και το «Pain» (sample) που είναι και αυτό διασκευή από Ayreon. Ίσως να το θυμάστε οι fans από το «The Human Equation», εκείνο το τρομερό concept που έκανε πολύ κόσμο για καιρό να μιλάει για την ιδιοφυία του. Εκεί θα ακούγατε ανδρικές φωνές και σίγουρα θα σας θύμιζαν κάτι μεταξύ Dream Theater, Psychotic Waltz… Εδώ όμως το τραγούδι γίνεται πιο αέρινο, πιο μελωδικό, αλλά και πιο παθιασμένο ίσως…

Αν δεν σας έψησα ακόμα, τότε θα σας πω ότι στο ίδιο single, που παρέλειψα να σας πω πως τιτλοφορείται ως «Out in the Real World» υπάρχει και διασκευή του «When the Levee Breaks» των Led Zeppelin (sample).

Ε, κι επειδή έμεινε ακόμα ένα τραγούδι, το 1ο του single, ας το αναφέρω κι αυτό τυπικά μεν, αλλά δεν υστερεί πουθενά από τα υπόλοιπα.
«Out in the Real World» (video)

Σας κούρασα και το ξέρω, αλλά πιστεύω πως άξιζε τον κόπο… 🙂

Schiller – Berlin Bombay

Οι αγαπημένα μας Schiller (Mirko von Schlieffen και Christopher von Deylen) επιτέλους με νέα δουλειά που περιμέναμε πως και πως (εγώ δηλαδή… ).
Τίτλος του νέου album «Tag und Nacht», γεμάτος με όμορφα τραγούδια όλα ένα κι ένα, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Πολλές συνεργασίες και εκπλήξεις, όπως αυτή με την Tarja Turanen (λέτε να το γύρισε από metal σε ηλεκτρονική…; ).

Με δυσκολία μεγάλη θα ξεχωρίσω ένα τραγούδι απλά σαν δείγμα του album…

«Berlin Bombay»

Ορχηστρικό κομμάτι με μια μουσική που μου φάνηκε γνώριμη, δεν έχω καταλάβει όμως από που…

Ελπίζω να απολαύσετε κι εσείς αυτό το album, όσο κι εγώ… 🙂

Poets Of The Fall – Sleep

Τους Poets Of The Fall τους θυμάστε; Ένα alt. rock group που πριν 2 χρόνια ένα τους τραγούδι ακουγόταν στο Max Payne, το «Late Goodbye».
Από τα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια ever… 🙂
Πριν 2 μήνες περίπου κυκολοφόρησε η νέα τους δουλειά (νομίζω πως είναι και το μοναδικό τους album) που περιέχει μια απίστευτη μπαλάντα…
«Sleep» ο τίτλος του…

Εδώ μπορείτε να βρείτε sample ενός λεπτού για να πάρετε μια γεύση… 🙂