Πάντα αναρωτιόμουν πως γίνεται να ερωτεύομαι ένα τραγούδι. Κεραυνοβόλα. Όχι μόνο να μου αρέσει.
Να μου κάνει αυτό το κλικ από τα πρώτα δευτερόλεπτα, πριν ακούσω καν το ρεφρεν. Έτσι μαγικά.

Μάλλον ποτέ δεν θα δώσω εξήγηση που να με ικανοποιεί.
Αυτό που με ικανοποιεί όμως και δεν θα το αλλάξω ποτέ, μα με τίποτα όμως, είναι όλος αυτός ο πλούτος συναιθημάτων που με πλημμυρίζουν οι μελωδίες όπως αυτή του «The Divers» των Πατρινών Playground Noise (από το ομότιτλο album τους τού 2010).

Τόσο γεμάτη από εικόνες μελαγχολικές, απελπισμένες και σκοτεινές που, σχεδόν, βλέπω τον ήχο του μυαλού μου να συνοδεύει αυτή τη φωνή του Βασίλη Σμπήλια και να με κάνει να θέλω να ουρλιάξω για να τον λυτρώσω από τον πόνο που στάζει κάθε δευτερόλεπτο ερμηνείας.
Θα ήθελα να γράψω κι άλλα, αλλά δεν έχει νόημα. Το μήνυμα θα το λάβεις μόλις ανατριχιάσεις ακούγοντάς το.

We all fall down
Hands are too fragile to touch
Our feet are made of glass and
This load is to heavy for us

We all fall down
Hands are too fragile to touch
Our feet are made of glass and
This load is to heavy for us

Stars may shine all bright
But we’re still down on earth
We’re busy with our lives and
We just don’t fucking care

Stars may shine all bright
But we’re still down on earth
We’re busy with our lives and
We just don’t fucking care

So it’s time for love
It’s time for all those useless dreams
we used to have
It’s time for wasted endings
It’s time for lonely mornings
It’s time for nothing
Time time for nothing
Time time for nothing
It’s time for nothing
Time time for nothing
Time for nothing
Time for nothing

Don’t cry my love
This time we’re not alone
Don’t cry my love
Cause this time we’re not alone

Don’t cry my love
This time we’re not alone
Don’t cry my love
Cause this time we’re not alone

Playground Noise’s site
Playground Noise @ facebook
Playground Noise @ friendfeed
Playground Noise @ twitter
Playground Noise @ myspace

Line-up:

Νίκος Ντεντόπουλος : πλήκτρα
Θεόδωρος Παπαδόπουλος : κιθάρα
Τίμων Καρδάμας : μπάσο
Ανδρέας Λαμπρόπουλος : τύμπανα
Βασίλης Σμπήλιας : κιθάρα, φωνή
και
Κώστας Παυλόπουλος : τρομπέτα
Σοφία Ιωαννίδη : τσέλο
Ειρήνη Βαλαωρίτου : βιολί

Υ.Γ.: Ευχαριστώ πολύ τον @dreamwall για την υπομονή να γράψει τους στίχους. 🙂