Εκεί.

Με ταξίδεψες στο «εκεί» χωρίς καν να με φυλάξεις. Ελάχιστες στιγμές χρειάστηκαν και όλα τ’ άσπρα, κόκκινα τα έκανες. Τώρα, μπορείς να με αφήσεις μόνη να πενθήσω τη στιγμή. Αιχμηρή η αδράνεια που ζήσαμε κι μ’ έκοψες με δαύτην. Εκεί σε περίμενα κι εκεί ήταν που δεν ήρθες. Σε μιας στιγμής την άκρη. Ακριβώς εκεί […]

…από το ημερολόγιο ενός ερωτευμένου…

»Παγιδευμένα όνειρα μέσα στη πραγματικότητα που αρνούμαι να ζήσω. Όλα μου τα όνειρα έχουν τη μυρωδιά του κορμιού σου, αυτή που μετά από μια νύχτα έρωτα και πάθους, με γέμιζε ευτυχία. Αυτήν που ψάχνω κάθε μέρα στη μίζερη ρουτίνα μου, αλλά δίχως εσένα πώς θα μπορούσε να υπάρχει; Η έλλειψή σου μουδιάζει το μυαλό μου, […]

Τα σκουριασμένα παπούτσια.

Μια εικόνα γυρνάει στο μυαλό του κάθε φορά που τη συναντά. Μια εικόνα που στάζει κόκκινο. Κλείνει τα μάτια του προσπαθόντας να αποφύγει όλα όσα δεν θέλει να βλέπει, αλλά η μυρωδιά τους τον οδηγούν σε αναφιλητά που δεν μπορεί να σταματήσει. Για ώρα. Μέχρι που τα μάτια του ανοίγει για να δει τί ήταν […]

ένα.

Πόσο ψεύτικες μπορούν να γίνουν ακόμα και οι πιο αληθινές σχέσεις της ζωής μας. Να βλέπεις και να νιώθεις την υποκρισία να ξεπροβάλλει μέσα από κάθε αγκαλιά, κάθε φιλί που μέχρι πριν ήταν αυτό που γέμιζε με φως και ομορφιά τις άσχημες στιγμές σου. Φοβάμαι τη μέρα που θα ξημερώσει μήπως μια ακόμα διαπίστωση υποκρισίας […]

Αυτοκαταστροφικές σκέψεις…

…κλεισμένες μέσα σε ένα παλιό ξύλινο κασόνι. Χαραγμένη πάνω του κάθε στιγμή που πόνεσε και πονάει ακόμα κάθε που η ανάμνησή της αναδύεται από μέσα του. Δίπλα τους κι εκείνο το μικρό, ροζ, γυάλινο μπουκαλάκι σχεδόν γεμάτο δάκρυα από όλες τις στιγμές που δεν κατάφερα να σταθώ δυνατή και λύγιζα. Ήταν πολλές. Πώς θα μπορούσε […]

Τα όνειρα, τ’ αληθινά, τ’ αθώα.

Μια νύχτα το παράθυρο θα κλείσω, για να ανοίξω σε όνειρα μια δίνη. Όχι απατηλά. Όχι ψεύτικα. Όχι ουτοπικά. Από εκείνα τα όμορφα, τ’ αληθινά που τόση ανάγκη έχω να δω, να φτιάξω, να πιστέψω. Όχι από εκείνα που μου έφτιαχναν οι άλλοι, χρόνια τώρα. Εκείνα που μου γκρέμιζαν πριν προλάβω να τ’ αγγίξω. Αλλά […]

Όχι άλλα ψέμματα…

Έχει  μέρες τώρα που θέλω να γράψω. Πράγματα πολλά. Και όλα ακατάστατα. Απογοήτευση, θυμός, θλίψη. Κι εκεί κοντά καραδοκεί ο Πόνος. Τελευταία έχω αποκτήσει πολύ στενές σχέσεις μαζί του. Σε όλα τα επίπεδα. Σωματικά και ψυχικά. Δεν μπορώ να πω. Με εκπλήσσει σχεδόν καθημερινά. Μα πιο πολύ θαυμάζω τον τρόπο που δεν βρήκα ποτέ να […]

Είσαι εδώ, το ξέρω…

Η άνοιξη είχε μπει για τα καλά. Αν και ένιωθε χαρά και ανακούφιση που οι ηλιόλουστες μέρες θα μείωναν τις αφορμές για θλιμμένες στιγμές, αυτός ο καιρός της θύμιζε κάτι μοναδικό. Εκείνον. Δεν ήθελε και δεν μπορούσε να τον βγάλει από τη σκέψη της. Η ανακούφιση που αισθανόταν από τις αναμνήσεις τους ήταν ικανές να […]

Μη φοβάσαι πια γλυκειά μου…

Χανόταν στις σκέψεις από νωρίς το πρωί. Τίποτα δεν έμοιαζε να μπορεί να της τραβήξει την προσοχή από το προηγούμενο βράδυ. Σα να είχε κολλήσει ο χρόνος εκεί και ζούσε ξανά και ξανά όλη εκείνη την φρίκη που είχε συναντήσει μπροστά της. Υπέφερε, αλλα δεν είχε κανέναν να το μοιραστεί. Μερικά πράγματα δεν λέγονται. Δεν […]

Θυμάσαι…;

Κάποιες αναμνήσεις τελικά είναι πιο δυνατές από όσο θα περιμέναμε και ο χρόνος δεν τις αγγίζει… Απλά ζουν μέσα μας και κάθε που ξυπνάνε, αγκαλιάζουν την ψυχή μας με νοσταλγία. Και μετά πάλι χάνονται στο όμορφα σμιλευμένο κουτάκι τους, εκεί που όλες αυτές οι μαγικές στιγμές έχουν αποκτήσει τη δική τους μοναδική αξία. Για εμάς […]