Και από την καραντίνα θα βγούμε και αυτός ο ιός θα «εξαφανιστεί», αυτό που θα ακολουθήσει όμως, ως φυσική συνέπεια, και που διόλου θετικό δεν θα είναι, αναπόφευκτα θα συνδεθεί με τις ευπαθείς ομάδες που τώρα αγωνιούμε να προστατεύσουμε.
Η παγκόσμια οικονομική δυσχέρεια που θα ακολουθήσει, και ακόμα κανείς δεν μιλά με βεβαιότητα για το μέγεθος αυτής, μα όλοι μας γνωρίζουμε ότι θα προκαλέσει παγκοσμίως ανεπανόρθωτη ζημία, θα δώσει έδαφος για την ανάπτυξη ενός επικίνδυνου αφηγήματος μέσα από εκκωφαντικές διαμάχες επί του θέματος:
«Αν δεν υπήρχαν οι ευπαθείς ομάδες που χρειάστηκε να προστατεύσουμε δεν θα είχαμε υποστεί παγκοσμίως τέτοια τεράστια ζημιά.»
Θα ακολουθήσει κοινωνική κατακραυγή προς όλους όσοι θεωρούνται «ευπαθείς ομάδες» μιας και —με τα μάτια του υγιούς πληθυσμού— στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι ευπαθείς εξ αιτίας του τρόπου ζωής τους: Καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς, καπνιστές, παχύσαρκοι, κ.α. Ακόμα και οι ηλικιωμένοι θα φαντάζουν πλέον βάρος στις κοινωνίες.
Ως φυσική συνέπεια, οι ευπαθείς ομάδες θα γίνουν το εξιλαστήριο θύμα και ταυτόχρονα θα αποτελέσουν, μακροπρόθεσμα, την αφορμή για την ανάπτυξη μίας νέας λογικής, φιλικά προσκείμενης στην Ευγονική, η οποία θα αποκτήσει τον ρόλο κυρίαρχης λογικής για την πολιτική που θα εφαρμοστεί μελλοντικά.
Με άλλα λόγια, θα αναπτυχθεί ένας νέος τρόπος ζωής που ο σκοπός του θα είναι να ελαχιστοποιήσει την ύπαρξη πολιτών που δυνητικά θα μπορούσαν να σταθούν αιτία για την επανάληψη μιας ανάλογης συμφοράς —όπως αυτής που θα ακολουθήσει τον COVID-19— στο εγγύς μέλλον.
Αυτός ο νέος τρόπος ζωής, με αρωγό την Επιστήμη, απαλλαγμένος από κάθε μορφή ελευθερίας —όπως σήμερα την αντιλαμβανόμαστε— θα είναι προσανατολισμένος στη δημιουργία πολιτών που δεν θα επιβαρύνουν τα Συστήματα Υγείας και θα είναι παραγωγικοί και υγιείς μέχρι το τέλος της ζωής τους, και ενδεχομένως δεν θα χρειάζεται ποτέ να συνταξιοδοτηθούν. Παρενθετικά να πω ότι, συν τω χρόνω, το κίνημα του Transhumanism θα βοηθήσει εξαιρετικά προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τι τρώμε, πόσο τρώμε, αν καπνίζουμε, αν πίνουμε αλκοόλ, αν αθλούμαστε καθημερινά και πόσο, πόσο κοιμόμαστε και τι ώρα· όλα θα είναι προγραμματισμένα και ελεγχόμενα από επιστημονικούς φορείς με μόνο σκοπό το «κοινό καλό». Αυτό το κοινό καλό που η πλειοψηφία των πολιτών, ως «μικρά παιδιά» αδυνατεί να αντιληφθεί και να διαχειριστεί όπως θα έπρεπε —σύμφωνα με τη νέα αντίληψη των πραγμάτων— και χρειάζεται να της τα επιβάλλει μία αδιαμφισβήτητη Αρχή πάνω από αυτήν, ενδεχομένως ένα AI που θα έχει προγραμματιστεί να ρυθμίζει τις ζωές μας.
